Modelbouw Grumman S-2 Tracker

Modelbouw Grumman Tracker

 > Beste aanbevolen model staat steeds eerst bovenaan; modellen achter elkaar genoemd zijn gebaseerd op dezelfde mal; (best kit listed first);

1/144:  MiniWings

1/54: Aurora uit 1963  / Comet

BOXART

MODELBOUW INFORMATIE (bijdrage door Wilko Jonker) :

Hasegawa Grumman Tracker 1/72:  dit is een model van de S-2F-1. Over het geheel is het een goed model, alleen klopt de canopy niet helemaal. De panelen van het  windscherm zijn te plat; de stijl tussen het windscherm en de bolle zijramen is te dik. [bron: RT IPMS Canada] 

Hobbycraft:  Deze is vrijwel identiek aan de Hasegawa-kit, zij het dat de kwaliteit van het gietwerk stukken minder is en ook de decals zijn minder mooi van kwaliteit.

Revell:  Dit is dezelfde kit als van Hasegawa, voorzien van mooie Nederlandse decals voor een kist van de Marine LuchtvaartDienst.

Aanpassingen voor Canadair CS-2 Tracker:

Voor wie een CS2-F wil bouwen, dient in principe onderstaande ook aangehouden te worden. Deze hadden geen radome op de cockpit en geen doorzichtige perspex doch aluminium ontsnappings-luiken boven de cockpit. De MLD-toestellen hadden geen antenne  op de cockpit.   In RT – IPMS Canada  1975 staat een uitgebreid overzicht van kleinere aanpassingen en bijbehorende tekeningen (waarvan hier een  samenvatting):

 A. De motorgondels zijn iets anders van vorm : . Het belangrijkst, de bovenzijde sluit aan op de vleugel met een koorde van circa 60%.  Er is geen duidelijke stroomlijnkap op het hogere deel van de vleugel. De randen van de motorgondel worden rond gemaakt in  dwarsdoorsnede zoals die van het achtergedeelte worden gezien. Het bestaande onderdeel van de sono-boeien kan worden gebruikt.
 B. Laat de grote radome boven de cockpit achterwege. De Canadese toestellen hadden een kleine overkapping op dezelfde plaats, deze  was echter niet aanwezig bij de machine van de MLD. Verder zijn de ontsnappingsluiken niet van perspex zoals bij de US-2F, maar van  aluminium, de ruitjes van het model kunnen in principe worden overgeschilderd.  
 C. De Canadese Trackers waren verder voorzien van een UPD 501 passieve ECM antenne aan de vleugeltips. Deze waren echter niet aangebracht op de MLD-toestellen.  
 D. Enkele aan te brengen details:
 1. In de neus is het landingslicht aangebracht. Deze weergeven met een stukje doorzichtig plastic.
 2. Luchtinlaten voor de verwarming en ventilatie zijn te klein, deze uitboren. Zie hiervoor fotomateriaal.  
 3. Uitlaat-openingen van de verwarming uitboren.
 4. Verklein de antenne rechts van het neuswiel.
 5. Breng details van het neuswiel aan conform fotomateriaal.
 6. Breng voor het windscherm een kleine haak (vergelijk ’t met een ‘kikker’ (zgn. ‘barrier engagement lug”)
 7. Voeg ruitenwissers e.d toe.
 8. Breng kleine handgrepen aan bij de ontsnappingsluiken.
 9. Voeg vaste ventilatie toe, deze is al weergegeven op de kit.
 10. Aan de linkerzijde vlakbij de staart zijn drie kleine drukmeters aanwezig.
 11. Vanghaak is vrij grof dus verder verfijnen.  
 12. De doppler en antenne behuizing stulpen iets uit onder de romp. Deze zijn op de kit weergegeven met paneellijnen.
 13. MAD, vorm niet geheel juist; Modelleer deze zoals op de tekening weergegeven. Onduidelijk is of de Canadese MLD-machines de  MAD-boom hadden. Het is mogelijk dat deze is verwijderd, ik heb een foto gezien van een Nederlandse CS-2F waarop deze duidelijk  niet aanwezig is, maar het mogelijk dat het een reeds afgeschreven en deels gestripte machine betreft. Dit blijkt niet duidelijk uit de bedoelde foto. [US-2 machines hebben een halfronde stroomlijnkap] .
 14. Retro-ejector barrel. Deze zit op de rechterzijde van de romp,  
 15. Externe aansluiting voor voeding;  
 16. Opvanghaak voor de barrier; deze zit rechts van de middellijn onder de romp en wijst enigszins naar buiten, zodat de klep van het  wapenruim ruimte heeft.
 17. Haak voor de katapult.  
 18. Op de deur van de neuswieldeur zitten een soort buffertjes; deze functioneren als opvang bij missen van de barrier.  
 19. Voeg bakens toe.  
 20. De CS-2F van de MLD had drie pylons onder de vleugel [latere uitvoeringen van de CS-2F hadden een ander soort pylonbevestiging]
 21. Vents op de brandstof-tanks; kleine rode pitot-achtige pijpjes aan de buitenzijde van de motorgondels.
 22. Spiegels op ‘leading edge’ (altijd) aan de binnenzijde van de koeling, soms ook aan de buitenzijde. Ten behoeve van visuele controle van het neuswiel.
 23. Anti-glare panelen aan de binnenkant van de motorgondels, naast de uitlaatpijpen. Zie ook de instructies van de kit.
 24. "Wings down and locked" indicators aan de binnenkant van de cowling, net naast de vleugelwortel. Indien de vleugel opgeklapt zijn is een rode, T-vormige vlag.
 25. Navigatielichten aan de vleugeltips, etc.

Detailleringssets:
 Aeroclub ABV173 Aircraft detailing sets (metal)   Grumman Tracker undercarriage  
 Eduard ED72267 Etched parts (aircraft)   S-2F Tracker interior  
 Eduard ED72268 Etched parts (aircraft)   S-2F Tracker exterior  

Decals:
Voor een MLD-machine zijn o.a de volgende decalsets uitgebracht:
Modeldecal: Set nr. 30; dit is een al wat oudere set stammend uit de jaren 70 van de 20e eeuw. Deze set is inmiddels niet meer leverbaar.
DutchDecal: Set 72028; Een redelijk recente set van prima kwaliteit. Helaas niet meer in productie.

Decals van het Revell model wat een heruitgave is van Hasegawa maar met prachtige decals!

Beschildering:
De S2F-1’s waren in een tweekleurige beschildering, Extra Dark Sea Grey aan de bovenzijde en Sky aan de onderzijde.
De CS2F-1’s waren bij aflevering allemaal geheel in Canadese kleuren, Dark Grey, de Canadese versie van Extra Dark Sea Grey aan de bovenzijde en Light Grey, de Canadese versie voor Medium Sea Grey van RAF aan de onderzijde. ( info via IPMS Canada; Steve  Sauve: .”. 

 "For the colours of the aircraft, the RCN colour officially known as Light Grey (not Light Sea Grey) is the same as the RAF's Medium Sea Grey, and the colour known by the RCN as Dark Grey (not Dark Sea Grey ) is matched by FAA Extra Dark Sea Grey. "  

Dus bovenzijde in BS 640 = FS~6099 en de onderzijde in BS637 = FS ~6270

Enkele Canadese Trackers zijn later tijdens groot onderhoud, voorzien van de zelfde beschildering als de US2F-1’s. In de Anthony Fokker-school stond bijvoorbeeld lange tijd de 184/H die deze beschildering voert. Dit toestel is inmiddels overgebracht naar Den Helder.  De propellernaven waren vaak zwart; maar soms ook in de squadronkleuren geschilderd, te weten, VSQ 320, oranje; VSQ 4 blauw en  VSQ 2 rood.
De CS-2F’s waren donkergroen aan de binnenzijde…de US-2 waren meer zandgeel, met zwarte (instrument)panelen. De stoelzittingen waren van de meeste Trackers oranje maar van de CS-2's groen. De Nederlandse roundels/rozetten hadden een diameter van 100 cm en aangebracht in 4 posities. 

IPMS NEDERLAND KLEUREN SCHEMA'S

Tekeningen van en beschikbaar gesteld door Wilko Jonker (used with permission)

en meer.....

Met dank aan Wilko Jonker voor zijn tekeningen!

De inhoud voor het eerst opgesteld door M.de Vreeze met bijdrage W.Jonker zomer 2004 (op oude IPMS website)