| Model | : Enzo Ferrari |
| Merk | : Revell doos nr. 07309 |
| Schaal | : 1/24 |
Nieuw model: Ja
Aantal onderdelen: 4 vinyl banden, 1 netje, 8 doorzichtig rood, 17 doorzichtig, 123 delen wit (7 gietramen!) en een mooi klein decalsetje, totaal 152 onderdelen.
Detaillering: redelijk goed
Prijs: 18 euro
De eerste indruk, weer het meeste apart verpakt in plastic zakjes, echter de doorzichtige delen zitten bij elkaar in één zak. Aangezien het hier 3 gietramen betreft, een garantie op krasjes in de voor en achterruit. Verder rijst de vraag hoe ze het bij Revell voor elkaar hebben gekregen dit alles in deze doos te proppen, een totaal van 10 gietramen en een aparte carros-serie.
Belangrijk bij een model als dit is de vraag of de fabrikant erin is geslaagd de lijnen van het echte voertuig goed te verkleinen. Daar lijkt het zo wel op, maar de voorkant van het model vraagt wel om wat schuurwerk. Voor de voorwielen is de vorm van de spatborden iets te recht, dat moet volgens foto's en de box art toch wat ronder. En, nu we toch bezig zijn, de carrosserie heeft last van gietnaden die weggeschuurd moe-ten worden, voor de achterwielen zitten links en rechts deuken die met een dun laagje plamuur weggewerkt moeten worden. Wat verder opvalt is de dikte van het plastic. Dat geldt voor eigenlijk het hele model, en dat is ook de reden dat de detaillering het niet zal kunnen halen in vergelijking met het Tamiya model.
De bouw verloopt volgens de normale methode, eerst strak maken van carros-serie, bouw van de motor, interieur, wielophangingen, eigenlijk volgens de bouwbeschrijving. Eerste probleem is gelijk het strak maken van die carrosserie, en het goed krijgen van de neus. Die neus is een opzetstuk, dat moeilijk in lijn te krijgen is met de rest van de body. Hieraan ben ik de meeste tijd kwijt geweest, plamuren, schuren, opnieuw plamuren en schuren totdat er een strak en goed in elkaar overlopend geheel is ontstaan. Aan de neus zelf moet vooraf ook het nodige gedaan worden, vooral de neusgaten moeten wat groter worden en aan de onderkant strak geschuurd worden. Echter, het eind-resultaat is net zoiets als de neus van Michael Jackson. Kosten nog moeite worden gespaard, maar uiteindelijk is het net niet af.
Bij de bouw van de motor is het handig om de inlaatkelken niet vast te lijmen op het motorblok. Het is handiger om die aan het eind, wanneer het luchtfilterhuis geplaatst wordt, ze aan het luchtfilterhuis te lijmen, en daarna de zaak op het motorblok te plaatsen. De passing is dan wel goed. In de Revell volgorde kreeg ik het niet voor elkaar en moesten de inlaten alsnog van het blok gehaald worden. De bouw van de motor, achterwielophanging en motorruimte levert weinig problemen op. Echter, de gekozen constructie voor de zijkanten van de motorruimte is niet de mooiste. Er ontstaat hierdoor een verticale naad, die moeilijk weg te werken is. Verder vragen de uiteinden van de uitlaten nummers 62 en 63 een beetje aandacht. Het uitboren van deze uiteinden en matzwart verven van binnen is aan te bevelen om een mooier resultaat te krijgen. De detaillering is niet op 'tamigawi' niveau, mede omdat het plastic dikker is dan dat van de concurrenten.
Nadat de achterkant klaar is, is de passagiersruimte met voorwielophanging aan de beurt. Dat gaat vrij vlot. Echter, voor het vastlijmen van het dashboard in stap 24 is het slim om de body op het chassis te zetten en daarna het dashboard vast te lijmen, zodat alles goed op elkaar aansluit. Dat is bij mijn model dus net niet geval, en pas bij de laatste stap kwam ik er te laat achter. Zolang de voorruit niet in het model zit, kun je deze zaak nog rechtzetten.
De passing van de voorasjes is slecht, de tapjes onder en boven zijn een tikje te groot, dus de gaatjes waar die in komen moeten een beetje ruimer gemaakt worden. De onderste tappen zijn wel ruim een mm te lang, en kunnen voorzichtig na de inbouw op maat gezaagd of gesneden worden. Daarna even bijtippen met de verfkwast, en klaar. Het monteren van de wielen heb ik half gedaan. Alleen de binnenste wielhelft met daarover de remschijf. Als het model verder in elkaar zit, kunnen de banden en de buitenste velgrand erop gezet worden, en heb je bij het plaatsen van de body over op het chassis ruimte om te schuiven.
Het maken van de roosters met het bijge-leverde netje gaat na enige oefening prima. Er blijven lastige plekken, zoals de onderste roosters voor de achterwielen. Er zit een mal in de bouwbeschrijving, die ik eigenlijk niet heb gebruikt. Wie die wel wil gebruiken kan hem beter kopieren, en met die kopie aan de slag gaan. Ik heb de roosters ruim op maat geknipt, vastgelijmd met Kristal Kleer, en na een dagje drogen voorzichtig op netjes bijgeknipt waar dat nodig was.
Het glaswerk van dit model kan volledig van buitenaf geplaatst worden en kan makkelijk als allerlaatste gedaan worden, nadat de body op het chassis is gelijmd. De body kan het beste eerst achter om de uitlaateinden geschoven worden, waarna het chassis een beetje gebogen moet worden om de neus over de koelers te kunnen schuiven. Doe dit voorzichtig, anders komen de roostertjes klem te zitten of erger zoals bij mij en dan kun je weer nieuwe roosters maken.
De passing van de doorzichtige delen was bij mijn model perfect. Het zou prettig zijn als alle onderdelen zo perfect zouden passen. De koplampglazen passen vrijwel naadloos, de voorruit en achterruit vallen ook probleemloos op hun plaats. De beschrijving geeft aan dat de ruiten van binnen een likje zijdematzwarte verf nodig hebben. Tsja. Ik heb dat deze keer maar niet gedaan, en de ondergrond waar de ruiten op komen die kleur gegeven. Het effect is verschillend, maar vooral voor de achterruit vind ik deze methode net even mooier, en het rooster blijft zo ook zichtbaar onder de achterruit.
De decals zijn van moderne Revell kwaliteit, en werken perfect.
Conclusie: Een niet al te gemakkelijk model, dat veel tijd vraagt. Deze zet je niet even op een regenachtig dagje in elkaar. Detaillering kan scherper, passing is niet altijd even jofel, met uitzondering van het perfecte glaswerk. De neus van het model vind ikzelf een ramp, die had beter gekund. Het kleurenschema is ook niet helemaal zuiver; foto's van een origineel zijn onmisbaar en de kleuren voor het interieur verschillen ook nog per klant.
Het eindresultaat is een fraai model met op zich goede lijnen wat uitnodigt tot een nadere blik op het geheel. Een kritische blik kan het model dan niet echt doorstaan. Kortom, ik ga maar een sparen voor het Tamiya exemplaar.
Met dank aan Revell voor het beschikbaar stellen van het model en Rinus Middelaar voor de verf in Ferrari geel,
Reviewer: Peter Neinhuis
Verschenen in IPMS / PIM 3-2004