Eerste indruk.
De Ford T zag op 1 oktober 1908 het levenslicht en toen er iets meer dan 15 miljoen (!) van gemaakt waren is de productie op 27 mei 1927 gestopt. Deze auto heeft aan de wieg gestaan van de massaproductie, de lopende band is hier met succes geïntroduceerd en daardoor werd de automobiel ook bereikbaar, lees betaalbaar, voor het grote publiek. Standaardisatie werd het toverwoord en werd in extremis doorgevoerd, wie kent de uitspraak niet ‘elke kleur is mogelijk als het maar een zwarte is’. Vanaf 1915 was de T Ford af-fabriek in het zwart. Van de T Ford zijn vele versies gemaakt, als zoals de tourer, roadster, sedan, speedster, brandweerwagen, delivery van en stake truck.
Hiermee komen we bij de doos van Revell. Ze hebben de beschikking gekregen over de mallen van ICM, of ze hebben daar de raampjes gewoon in een Revell doos gestopt. Het is geen schande want het ziet er prachtig uit. Het is een tikje zacht grijs plastic, er zit geen flash op de raampjes, en de detaillering van de onderdelen is werkelijk schitterend. Bijvoorbeeld de radiator, mooi al die rastertjes en duidelijk en mooi scherp de naam ‘Ford’ erop, net als de treeplanken en de opstaande lijnen op de spatborden, de prachtig gecapitonneerde bank, het stuurwiel met de hendels in het stuurwiel, de boutjes op de wielen, de bougietjes in het motorblok. Bij ons zeggen ze dan; “het is ongelogen waar, zo prachtig”.
Deze Ford T versie wordt door Revell gepresenteerd als de 1913 Roadster, en jammer genoeg betrappen we hier de fabrikant op een klein foutje. Volgens de tekening op de doos en de verfinstructie horen de claxon, lampen en raamomlijsting goud/messingkleurig te zijn, echter in 1912 is het koper voor de raamomlijsting en de lampen afgeschaft. Wat weer wel mooi is van 1913, is namelijk dat dit het laatste jaar is dat de klant kon kiezen voor een kleur en voor omlijnd plaatwerk. Daarna was alles zwart en zonder versiersels.
Intussen heb ik al wat onderdelen gepast, de passing is goed, her en der zijn de paspinnetjes iets te lang, maar als dat geschuurd is valt het mooi op elkaar. Wat nog een avontuurtje zal worden zijn de decals, alle omlijstingen moeten afgeweekt worden, en grote vierkanten met een leeg vlak willen nogal eens ‘bewegen’ of te wel scheef gaan zitten en breken. Net als op de wielen, daar zit een goudkleurige spaakversiering, op elk spaakje moet zo’n klein streepje geplakt worden, dat had wellicht beter gekund met en klein reliëfstreepje op de spaak dat je dan goudkleurig moet verven. Voor beide methoden valt wat te zeggen en daar zullen zowel voor- als tegenstanders voor zijn. Voor wat de decal betreft zal ik de tekeningen volgen, voor wat betreft het koperwerk zal ik de oorspronkelijke fabrieksspecificaties volgen. Het resultaat lees je in een komende MIP.
Reviewer: Geert Heijl
deze eerste indruk werd op de website gepubliceerd 25 augustus 2019