Revell Gift Set, Mercedes Benz 300 SLR Uhlenhaut en SLS-AMG
2 Modellen, een zestal kleine potjes verf, penseeltje en lijm is de totale inhoud van de grote doos. Beide modellen zijn niet heel nieuw, maar vormen samen een leuk geheel. Revell heeft het met de 300 SLR en een McLaren MP 4-20 ook al eens gedaan onder de naam Silberpfeile, en met LeMans duo.
De modellen zijn twee vleugeldeur Mercedessen,de oude 300 SLR, met een Uhlenhaut body in plaats van de race-body, en de nieuwe SLS-AMG. Die laatste is het eerste model waarmee ik ben begonnen. Normaal gesproken zou ik beide modellen tegelijk gaan bouwen, maar de Uhlenhaut zou in eerste instantie door een collega plakker gedaan gaan worden. Helaas, na een paar weken moest die afhaken waardoor mijn verhaal een beetje anders ging lopen. Een reorganisatie van de hobbyplek, samen met ESM-voorbereidingen zorgden voor meer vertraging.
Al heb je daar met het model van de SLS-AMG geen last van. Het is een vrij nieuw model, wat je vrij vlot in elkaar kunt zetten. In 73 stappen helpt de beschrijving je naar een fraai model, volgens het bekende Revell recept. Kleuren met vlaggetjes, met natuurlijk weer wat mengsmering in één kleur. Verder redelijk opvallend, het gebruik van matte lak op bepaalde onderdelen die al een kleurtje hebben, of een chroomlaagje.
Kortom, een probleemloze kit? Tuurlijk niet. Er zijn best nog wel wat dingen waar je op moet letten. Als eerste, de keuze van de kleur voor je model. Je kan voor het standaard rood gaan, maar er zijn meer mogelijkheden, net als voor de interieur kleuren. En voor dat doel kun je op het wereldwijde web de folder van de auto downloaden als pdf-bestand. Rondkijken naar foto's kan daar ook, het kan je soms wat inspiratie opleveren. Ik ben zelf voor een Testors metallic rood kleurtje gegaan, omdat ik daar graag mee werk. Ik bouw dan ook eerst de body op, zodat ik alle in de goede kleur te spuiten onderdelen bij elkaar heb. Deze keer miste ik een onderdeeltje ondanks alle voorzorgen. Dat heeft te maken met die "fijne" Revell vlaggetjes. Stap 51, onderdeel E-90, de behuizing van het derde remlicht, moet rood zijn aan de buitenkant..... Dat klopt maar ten dele, de rest moet dus gewoon in de carrosserie kleur. Het gaat om een klein deel, maar als je dat vergeet (zoals ik deed) verpest het je eindresultaat. E-90 is overigens de hemelbekleding met details als zonnnekleppen en verlichting. Een vrij groot onderdeel, waarvan je maar een klein deel in de carrosserie kleur moet zetten. En als je zo'n klein stukje vergeet, zal het door het onvermijdelijke kleurverschil extra duidelijk opvallen en dat is niet mijn bedoeling.
Een andere vraag die je vooraf moet stellen betreft de roosters rondom. Ik heb ervoor gekozen om ze verchroomd te laten, en te accentueren met Tamiya smoke. Er zijn echter ook decals in de doos te vinden, die je erover kunt doen. Als je dat doet, gebruik dan een goede weekmaker, want de decals moeten over een roosterreliëf geplakt gaan worden. Persoonlijk vind ik dat niet echt een fraaie oplossing, maar Revell doet het vaker.
In stap 16 en 17 mag de warme schroevendraaier weer van stal gehaald gaan worden volgens de tekening. Maar wie de onderdelen en de constructie goed bekijkt, heeft al snel door dat dit overbodig is. De voorwielblokken kunnen er niet uitvallen na montage van de bovenste draagarmen, en de verbinding tussen de voorwielen onderling zit ook goed genoeg opgesloten.
Afgezien van deze punten ben ik weinig problemen tegengekomen. De passing van de meeste delen is heel goed, het bouwt vrij makkelijk weg, er zijn heel weinig gietdeuken of naden om weg te werken, strak maken van de body is ook snel gedaan. Het enige wat bij mijn model tegenvalt is de passing van de motorkap, die valt minder mooi, maar ik denk dat dit exemplarisch is. Bij het proefpassen zat het wel goed maar bij de eindmontage is er toch ergens iets veranderd.
Dit is een mooi model, wat vrij snel te bouwen is. Goede details, goede beschrijving, prima decals. De dikte van het plastic, daar over kun je nog een leuke discussie over voeren. De Japanse fabrikanten hebben liever dunner plastic, maar het voordeel van het dikke Revell plastic is dat het tegen een stootje kan, en dat het gewicht aan het eind prettig aanvoelt.
Door naar het tweede model, de Uhlenhaut coupé. Dat dit een flinke kluif zou zijn wist ik al van te voren. Ik heb een aantal jaren geleden tijdens een 24-uurs bouw een voorbewerkte race versie van de 300 SLR gebouwd. Van te voren neem ik dan het model door, spuit de body thuis ruim van te voren, schilder de kleinere delen alvast aan de gietramen, en maak de delen vrij van gietnaden en dergelijke. Zodat je ter plekke wat meer tijd hebt voor het in elkaar zetten van het model. Toen was me al opgevallen dat het een heruitgave was (ik was bezig met de Silberpfeile gift set) en dat de tekening niet even duidelijk was bij een aantal onderdelen... Dat de passing niet super was, er heel veel aan voorbewerking was en dat je een heel mooie constructie weg stopt onder een mooi gelijnde body, het was me toen allemaal al duidelijk geworden.
Voordat ik begon met de bouw, viel er nog een Mipje op de deurmat, met daarin het verslag van Ferry over de Uhlenhaut coupé. En datzelfde verslag had hier ook kunnen staan. De aandachtspunten in dat artikel had ik ook al in gedachten, met deels dezelfde oplossingen.
Echter, bij mijn model was één van de deuren al tijdens het transport losgekomen en klem geraakt, en lag al in twee stukken. Dit is alleen op te lossen door de raamstijlen te versterken, en dat kan door de binnenkant erin te lijmen en daarna de vleugeldeuren los te halen uit de gietramen, of je neemt fijn metaaldraad dat je erachter lijmt. Ga je voor die optie, zorg er dan voor dat je de binnenkant van de deuren voorziet van een klein gootje waarin dat metaaldraad past. De deuren in gesloten toestand vastlijmen kan ook, al doe je daarmee het effect van vleugeldeuren teniet. Maar ja, als het materiaal gewoon te zwak is, zal je iets anders moeten bedenken.
De bouw van dit model ging voor mij vrij snel. Met de bouwervaring van de 300 SLR Mille Miglia en het verhaal van Ferry was het mogelijk om de meeste problemen op tijd te onderkennen en te omzeilen. Je merkt wel aan alles dat het een model is om de techniek goed te laten zien, en dat dit ten koste gaat van de constructie. Het plastic zelf kwam ook niet al te "hard" over, waardoor het gehele chassis wat slapjes aanvoelt. Als je de bak met het interieur erin hebt gelijmd (met wat knijpers en klemmen voor een goede verbinding) wordt het al een steviger verhaal.
Aanpassingen aan het model zelf heb ik niet gedaan, alleen heb ik de binnenkant van de carrosserie aan de passagierskant ook rood van binnen geschilderd. Dat staat nergens in de beschrijving, en de twijfel tussen rood of wit heb ik ook gehad, maar afgaande op wat filmbeelden ben ik uitgegaan van rood. Dit is een onderdeel van het model dat ik regelmatig "vergeet" omdat je het van buitenaf meestal toch niet ziet. Maar met de vleugeldeuren komt dit toch wel aardig in het zicht. De wielen heb ik verchroomd gelaten, omdat ik dat persoonlijk mooier vind. Dat het historisch gezien niet helemaal correct is neem ik op de koop toe.
De pijnpunten van het model vind ik de leeftijd ervan, waardoor het niet echt iets is voor de beginner. Passing en kwaliteit van de onderdelen zijn niet meer van deze tijd. De decals zijn goed, maar de ster op de kofferklep en het type plaatje zijn meegegoten in de carrosserie en moeten alsnog worden voorzien van decals. Die passing is niet goed genoeg, en je hebt er een weekmaker voor nodig.
De echte bouwer zal deze uitdagingen niet uit de weg gaan, en die zal er na verloop van tijd een mooi model uit weten te maken.
Eind van het verhaal, een leuke Giftset van Revell, met op zich aansprekende modellen. Maar de gever zal goed moeten kijken aan wie de set cadeau gedaan gaat worden. Want de inhoud is wat dat betreft niet echt voor de instapper in de modelbouw en dat is misschien een beetje jammer.
Met dank aan Revell voor het beschikbaar stellen van het model,
Reviewer : Peter Neinhuis
2012