Model : Airbus A350-900
Doosnummer: 03989
Iedere modelbouwer kent hem wel, de bouwdip! Helaas komt zo iets soms om de hoek kijken in onze hobby. Vaak helpt het mij dan om eens een simpel kitje in korte tijd in elkaar te gooien, hopen dat ook alles dan mee zit, zodat de bouw ook daadwerkelijk snel verloopt. De oorzaken van zo’n bouwdip zijn vaak tegenslagen bij meerdere projecten die ik in aanbouw heb. En de mensen die mij een beetje kennen weten dat het bij mij soms wel veel projecten tegelijk zijn. Als iets simpels niet lukt, werkt verandering van spijs ook nog wel eens.
Als vliegtuigbouwer heb ik zo in de loop der tijd al best wat auto’s en militaire voertuigen gebouwd. Modellen waarvan ik er echter te weinig in de kast heb staan, maar waar ik sinds enkele jaren wel steeds meer interesse in heb, zijn verkeersvliegtuigen...
In een berichtje op het IPMS forum zag ik dat er een leuk verkeersvliegtuig van Revell, de Airbus A350 in de fabriekskleuren van de Airbus fabriek, als recensiemodel beschikbaar was. Omdat ik bij een bezoek aan Revell in Bünde ook al eens de A380 in fabriekskleuren had aangeschaft, leek het me leuk om deze A350 ook te bouwen. Dus, mailtje de deur uit gedaan, en enkele dagen later stond de postbode voor mijn deur met de kit! Vol enthousiasme de doos uitgepakt en de inhoud bekeken. Voor diegene die de moderne verkeersvliegtuigen van Revell nog niet kent, deze kits zijn mijn inziens top of de bill. Romp en vleugels met zeer fijne ingegraveerde paneel lijnen, een vrij complete cockpit, zeer uitgebreide motoren met losse fan-blades en een zeer uitgebreid landingsgestel.
Vrij snel na het ontvangen van de bouwdoos ben ik begonnen met de bouw. De cockpitdelen pasten allemaal perfect en zaten dus zo in elkaar. Het geheel werd grijs gespoten, waarna de rest van de details met de kwast op kleur werden gebracht. Er is een decal bijgevoegd voor het instrumentenpaneel, dat als laatste werd aangebracht. Hierna plaatste ik de cockpit in de romp. De volgende stap was het neuswiel. Dit bestaat uit de volledige wielbak met uitgebreid landingsgestel. Een nadeel vind ik persoonlijk dat de neuspoot er al voor het sluiten van beide romphelften in geplaatst moet worden. Het geheel is daarmee best kwetsbaar. De bouw werd vervolgd met de bakken van het hoofdlandingsgestel. Om te voorkomen dat het model naar achteren valt als hij op zijn pootjes staat, werd er gewicht in de romp achter de cockpit gefixeerd. Nadat alles goed droog was, plaatste ik de rompdelen op elkaar. Ik heb er bewust voor gekozen om de mee geleverde raampjes voor de cabineramen niet te plaatsen omdat dit een drama met afplakken zou worden voor het spuiten. Nadat de romp dicht was kon het stuk aan de onderzijde over de bakken van het hoofdlandingsgestel geplaatst worden. Helaas ging dat niet zo gemakkelijk als gehoopt en hier was best wel wat plamuur noodzakelijk.
Terwijl het plamuur lag te drogen, de vleugels in elkaar gezet, gevolgd door de motoren. Zoals eerder gezegd zijn deze zeer uitgebreid, bestaan uit meerdere interne onderdelen en losse fan-blades. In de juiste kleuren gespoten zien ze er zeer realistisch uit.
Helaas sloeg rond deze fase het noodlot in het bouwtempo enigszins toe. Een reden dat veel van mijn andere projecten in de wachtrij lagen en ik een beetje in een dip was terecht gekomen, was het vele schuurwerk dat er aan zat te komen. Bij deze A350 werden de naden van de romp preventief in een laagje plamuur gezet om er voor te zorgen dat de boel absoluut naadloos zou zijn. Echter, het meeste plamuur- en schuurwerk zaten dus in de onderzijde rond het losse rompstuk. U raad het al, het model belande ook in het rijtje met toestellen dat lag te wachten op een schuurpapiertje. Het model heeft zo een flinke tijd liggen wachten. Inmiddels was ik wel weer over mijn bouwdip heen en werd er weer flink gebouwd en zo af en toe werd er ook wat aan de A350 gedaan. Totdat Euro Scale Modeling 2015 naderde en ik toch wel vond dat het model voor dit evenement klaar moest zijn om tussen de andere recensie- modellen op de tafel te staan.
Dus heb ik de boel voortvarend aangepakt. Schuren, nog meer plamuren en weer schuren, herstellen van paneellijnen. Tot dat ik tevreden was en het model er strak uitzag. En dan, tijd voor de airbrush! De motoren zaten inmiddels in elkaar en hadden ook wat schuurwerk gehad rond de voorste ring. Ik vrees dat het hier echt mijn fout betrof, dat ik bij de motoren ergens iets niet goed geplaatst had. Nadat de binnenzijde van de motoren samen met de zilveren rand afgeplakt waren, konden deze gezamenlijk met de romp wit gespoten worden. Een drietal dunne lagen Gunze H11 was voldoende om het model mooi egaal wit te krijgen. Hierna werden de vleugels aangepakt. Deze werden in de door Revell aangegeven mix gespoten, waarna de voorzijdes van de vleugels werden afgeplakt om ze zilver te spuiten. Nadat alles op kleur was gebracht, heb ik het toestel in de blanke lak gezet. De vleugels, romp en motoren waren nog steeds los. Dit om het spuitwerk en later het decal proces makkelijker te laten verlopen.
De eerste decals die werden aangebracht waren die voor de cabineramen. Het idee dat ik had was dus het niet plaatsen van de cabineramen om het spuitproces te vergemakkelijken en dat het doorzichtige van de decals als glas zou dienen. Gelukkig werkte dit. Vervolgens werd de rest van de decals aangebracht. Dit ging redelijk probleemloos op twee punten na. De grote vlakken van de staart hadden wel wat werk nodig om ze goed passend te krijgen. Omdat de blauwe band één egale kleur blauw is, had ik liever gezien dat er een optie was om de decals te gebruiken met een blauwe decalbaan en dat de rest van de opschriften er ook los bij zaten om de baan te spuiten en de decals los te plaatsen. Een ander nadeel was dat het grijs van de winglet decals niet overeen kwam met het grijs van de vleugels. Deze heb ik dus toch helaas iets te donker gespoten, maar hier heeft Revell er wel voor gekozen om losse opschriften bij te leveren naast de complete decals. Gelukkig ook maar, want door de vorm van de winglets is het haast onmogelijk om de complete decals te plaatsen. Dus, werden de vleugels weer meegenomen naar de spuitcabine, werd het tintje blauw uit de losse hand gemengd en werden de winglets ook uit de losse hand gespoten gevolgd door nog een laagje blanke lak. Nu nog even de laatste decals op de romp plaatsen en dan zou deze ook klaar zijn om afgewerkt te worden. Helaas, daar sloeg weer eens het noodlot toe. Door mijn eigen onhandigheid liet ik het model vallen en brak de neuspoot af en verdween spoorloos. Ik heb de hele kamer op mijn knieën bekeken, maar nergens het neuspootje meer kunnen vinden. Enkele dagen na de ESM vond ik hem overigens, achter de tafelpoot in een onmogelijk hoekje.
Omdat de neuspoot afgebroken was, heb ik besloten om het model op de meegeleverde standaard te plaatsen. Nadat het model verder was afgerond, werd deze in een blanke glanslaag gezet en werden de allerlaatste details geplaatst zoals de landings- en navigatielichten. Ook werd de plaats op de romp gemarkeerd waar de standaard moest komen en werden de gaten uitgeboord. De reeds in elkaar gezette en zwart gespoten standaard kon geplaatst worden. De motoren onder de vleugels en de vleugels konden los in de romp geschoven worden om het transport makkelijker te maken en daarmee was het model net op tijd voor ESM 2015 gereed!
Alles bij elkaar heb ik er veel te lang over gedaan, maar dat lag absoluut niet aan het model zelf. De kit is van een uitstekende kwaliteit met een zeer goede pasvorm. Bij de motoren moet je goed opletten dat je de voorste ring op de juiste manier plaatst. Daar ben ik dus ergens mee de mist in gegaan en ook het stuk onder de romp verdiend wat aandacht. Men dient ook voorzichtig te zijn met de neuspoot, maar als men dat allemaal in acht neemt is het model een plezier om te bouwen.
Graag wil ik Revell bedanken voor het beschikbaar stellen van dit recensiemodel.
REVIEWER: Niels Dol
Dit artikel werd gepubliceerd op deze IPMS website april 2017