MERK: Revell
SCHAAL: 1/32
UITVOERINGL: Dornier Do-27 van Grzimek ‘Serengeti’
Doosnummer 04745 • Spuitgiet • 107 onderdelen • ca. Euro 16,00
Dit model heeft lang op de website gestaan voordat er een bouwer belangstelling toonde. Dat werd ondergetekende en die begreep al snel waarom er weinig belangstelling voor was na het openen van de doos. Je kunt maar één versie maken en je moet net van zebra’s houden... Hoe je die strepen op het model moet gaan maken is de echte afmaker: daarvoor is er een vel A3 meegeleverd met daarop de zebrastrepen. De bedoeling is dat je dat blad kopieert, de kopie uitsnijdt en de uitgesneden strookjes papier op de juiste plek op je model plakt als masker. Waarmee, dat staat nergens. Samen met het feit dat je in dat geval niet zomaar een lichte kleur over een donkere moet gaan zetten maar puur wit over diepzwart leidt mij tot de conclusie dat er iemand bij Revell behoorlijk heeft zitten pitten bij dit onderdeel van het proces. Het zou beter geweest zijn om de zwarte strepen als decals mee te leveren. Dat is ook wel een enorme klus waar we als bouwer niet altijd op zitten te wachten, maar het geeft wel een beter resultaat. Misschien een ongewoon begin van een recensie, maar dit is dan ook een vreemd model. De inhoud van de hopeloze envelopdoos bestaat uit één plastic zak met daarin vijf witte, een doorzichtig en een bruin gietraam.
De bouwtekening is volgens Revell recept, duidelijk met hier en daar een stappenvolgorde bij de tekening zelf (erg goed als je het idee snapt) en toch weer een mengkleurtje in het schema. Wat verder opvalt bij bestudering van de bouwtekening is het hoge speelgoedgehalte van het model. Er zijn openslaande ramen, bewegende roervlakken, draaiende wielen als je goed oplet want hier laat de tekening een steekje vallen, het lijkt allemaal erg ‘seventies’. De detaillering is het volgende punt om te vermelden als je de zak geopend hebt. Heel fijn opliggende paneellijnen, hele fijne klinknagels... Is dit wel een Revell? Samen met de gietdeuken op de grotere delen weet je dan al snel dat dit niet een weekendprojectje gaat worden. Eén van de romphelften geeft het bouwjaar prijs: 1989. Dat is helemaal niet erg, maar maakt wel duidelijk dat je voor een wat grotere uitdaging staat.
De bouw levert bij het volgen van de stappen niet veel problemen op, maar de vooruitziende bouwer ziet al wel dat het schilderen de grootste uitdaging gaat worden. Ik heb het model in elkaar gezet, de motorkap aan de neus gelijmd zonder motor (dus dat moet later weer even los) en vervolgens het model in het glanzende wit gezet. Jammer genoeg is de passing niet helemaal jofel. Het interieur past wel goed maar het brandschot voorin is ietsje te groot. Het glaswerk vraagt om speciale aandacht want vier van de vijf ramen zijn beweegbare deuren. De voordeuren hebben pennetjes en dat werkt vrij goed, al moet je een beetje schuren om de passing goed te krijgen. De raamstijl die er later tussen moet vraagt om meer handigheid, die valt zo in de romp. De zijdeuren worden gefixeerd met typische modelbouwtechniek uit de vorige eeuw, namelijk het dichtsmelten van de gaten waar de pennetjes van de ramen invallen. Dat is echt geen succes, je kunt er veel beter zelf een stukje plastic tussen lijmen als je de ramen wilt laten bewegen of je lijmt als het model klaar is de deuren in geopende stand vast. Een groter probleem is de slechte passing van de bodem op beide romphelften. Hier heb je veel plamuur nodig om het verschil in hoogte op te lossen. Wie wel eens een oude Airfix heeft gebouwd kent het probleem wat daar bijhoort: weggeschuurde klinknagels.
Bij het samenbouwen van de vleugels en de staartdelen valt de leeftijd van de mallen wel op. Grote en dikke lappen plastic, grote beweegbare flaps met een matige passing, alles doet een beetje lomp aan. Als je deze delen op het model wilt gaan zetten krijg je als toegift nog een paar naden die je met wat plamuur moet vullen. Ook hier zuinig zijn met plamuur in verband met de opliggende details. Tot besluit de wielpoten. Op foto’s en op de tekening zien die er vloeiend en mooi afgerond uit. De firma Revell voorziet ons van 4 klompjes plastic, recht van boven en weliswaar met een redelijke vorm maar niet conform het origineel. Hier kun je met werk wat mooiers van maken. Ik heb er niks aan gedaan omdat het bijwerken van de vorm ervoor zorgt dat je flink wat plastic aan de bovenkant moet weghalen en het ontstane gat weer moet vullen. Zitten de poten aan het model vast, dan zijn er nog een paar naden te plamuren, want die zijn te goed zichtbaar. Overigens is het zo dat volgens een aantal internetfora het hele landingsgestel niet deugt voor deze uitvoering. De spoorbreedte is niet de juiste en de banden zouden een kleinere doorsnede moeten hebben. Die laatste worden los meegeleverd in de doos, dus dat is eenvoudig aan te passen. De allerlaatste lastige zaken zijn de uitlaten. Je hebt een klein stukje nodig van 4 mm maar volgens de bouwtekening lijk je juist het grote deel te moeten gebruiken.
De kleur van de propellor is ook in nevelen gehuld en hier spreekt de beschrijving zichzelf tegen. De tips zijn geel, maar de rest van het blad? Grijs of alu? Alu lijkt de meest verstandige keuze, kijkend naar het origineel. Zit het model in elkaar dan mag er geschilderd worden. Daar heb ik al iets over gezegd maar je hebt wel nog een aantal opties. Optie één is: je trekt je niets aan van het grote vel met zebrastrepen, spuit het model glanzend wit en vertrouwend op je timmermansoog en vaste hand verf je de strepen uit het handje. Dat scheelt een hoop gepruts, maar aan de onderkant zit je toch met een aantal lastige ribbels. Optie twee is dat je alle kieren tussen het glaswerk afdicht, je spuit het model wit, plakt de hele boel af (en dan maar niet met blauwe schilderstape, dat ging bij mij mis) en je pakt het grote-strepen-vel. Dan knip je stuk voor stuk de strepen uit, houdt die op de juiste plek op de tape, trekt de omtrek over op de tape en snijdt dat deel uit. Werkt prima op een vlakke ondergrond. Jammer genoeg heeft de Do-27 er daar niet zoveel van met al die opliggende ribbels, klinknagels en andere frutseltjes.
Optie drie: je spuit het model net als bij optie twee rondom glanzend wit. Op een vlakke plaat plak je een stuk tape, je knipt een stuk zebrastreep uit het grote vel, trekt dit om en je snijdt de vorm uit de tape. Daarna plak je dit masker op de goede plek op je model en ga je verder met het volgende masker. Ook hier zijn het weer de opliggende details die het lastig maken. Om dit lange verhaal kort te maken: ik heb alle opties geprobeerd en over geen van de drie ben ik tevreden.
Optie twee werkt het beste voor de vleugels en de staartdelen, de andere twee voor de romp. Vervolgens kunnen de decals erop. Deze zijn van uitstekende kwaliteit en flinterdun. Omdat ze vrijwel allemaal op de glanzende witte ondergrond komen is er geen Set of Sol nodig. Tsja, en dan? Aflakken of niet? Probleem is dat er twee soorten verf opzitten, glanzend wit en zijdemat zwart. Als je het hele model in de glanslak zet ben je het matte effect in de strepen kwijt. Je zou de strepen nog een keer zijdemat af kunnen lakken. Ik heb dat niet gedaan, maar alleen de decals aflakken met glanslak werkt ook wel. De foto’s van het model zullen de surfmast laten zien die Revell als antenne wil gebruiken. Daar kun je beter een stukje uitgerekte sprue voor nemen. De mist van witte verf op de voorruiten die je ziet geven een goede indicatie van het formaat van de kieren tussen romp en glaswerk. De aanslag in de ruit achter de vleugel komt van de lijm en omdat die ruit er afgeplakt in is gezet zie je dat pas na weghalen van de tape. Jammer, maar dat ligt niet aan Revell. Conclusie Ik had het graag anders gezien, maar helaas vind ik dit geen hoogtepunt van Revell.
De passing valt tegen, er is maar één versie te bouwen en de detaillering is zeker voor deze schaal ook niet super. Als 1/72 model zou het geslaagd kunnen zijn, maar zoals het model er nu bij staat is het alleen iets voor de echte liefhebber. Ondanks de lage prijs voor zo’n groot model zou ik deze kit maar laten liggen, zelfs voor je neefjes of nichtjes. Als er nou een lading aan nieuwe decals en upgradesetjes voor beschikbaar zou komen...
Bouwdoos beschikbaar gesteld door Revell.
REVIEWER: Peter Neinhuis
november 2010
Op deze IPMS Nederland website staat maar een beperkt deel van onze recensies. In het clubblad MIP staan alle recensies! Wordt dus vooral IPMS lid om ons mooie blad te ontvangen!