Model: Hurricane mk.1
Merk: Airfix
Schaal: 1/24
Doosnummer: 14002
Prijs: € 49,95
Nieuw model: Nee, al op de markt sinds 1973. Ik heb hem eind jaren zeventig al eens gebouwd.
Geschikt voor: Gevorderden
Aantal delen: In een stevige doos (ook het deksel heeft een dikke plaat karton) zitten 261 onderdelen. Daarvan zijn er 14 doorzichtige, 5 zwarte (de aloude standaard) en 3 van zacht plastic (de banden). De rest (5 sprues) is gelukkig lichtgrijs in plaats van het lichtblauw van vroeger. Helaas is het glaswerk niet apart verpakt. Er zitten op mijn exemplaar gelukkig geen krassen. De decals zijn wel hier en daar beschadigd. Zonde! Het gietwerk is nog steeds erg netjes. Slechts op een paar plaatsen zit wat flash.
Aantal versies: Sinds jaar en dag twee versies, beide RAF: Flt. Lt. I.R. Reed, no. 87 squadron Exeter, mei 1940 en squadron leader Peter Townsend, no. 85 squadron Church Fenton, oktober 1940.
Schaalnauwkeurigheid: Spanwijdte spot on, lengte 1 mm te kort. Die krijgen ze cadeau. Erg goed dus.
Gelijkenis: Goed, met wat opmerkingen. Airfix heeft de Merlin-motor en de mitrailleurs in de vleugels op schaal gemaakt. Om de motor onder de kappen te laten passen is de neus aan de voorzijde 2 mm dikker gemaakt. De spinner is vervolgens ook navenant vergroot. Die dikke naafdop is trouwens wel degelijk gebruikt op een Hurricane Mark 1. Er staan foto's van in de "Modelers Datafile" (zie documentatie). Iets soortgelijks geldt voor de vleugels. De dikte bij de wortels is goed, maar om de mitrailleurs in de vleugels te laten passen isde tip twee keer zo dik gemaakt. Vergeet niet dat de kit in 1973 op de markt kwam. Met de huidige giettechnieken zouden er waarschijnlijk wat minder compromissen hoeven worden gesloten. Verder is de knik in de rug achter de cockpit niet zo prominent als zou kunnen (kwestie van iets scherper schuren) en zijn de cockpitdakrails niet taps in bovenaanzicht. Dat laatste valt niet zo op, al helemaal niet als de kap open staat.
Detaillering: Zeer goed. Romp en vleugels zijn voorzien van opliggende (fijne klinknagels) en inliggende (paneellijnen) details. En dat in 1973! De paneellijnen kunnen er ook nu nog mee door. De motor ziet er erg goed uit. Door de grote schaal is er voor de liefhebber voldoende mogelijkheid om de motorruimte aan te kleden met allerlei leidingen etc. De cockpitsectie wordt opgebouwd met een vakwerk, conform het origineel. Ook hier ziet een en ander er erg goed uit, zeker met wat geïnspireerd schilderwerk, maar kan de liefhebber door de schaal nog wel extra z'n gang gaan. Wel moeten er op z'n minst stoelriemen worden gemaakt. Nog een aardig detail: bij het raadplegen van foto's zag ik links een grote lichtschakelaar zitten die exact dezelfde is als in de Sopwith Camel uit 1917 en die werd gebruikt voor het aanzetten van de motorontsteking! Tenslotte gelden de opmerkingen qua detaillering ook voor de mitrailleurruimten en de wielbak.
Passing: Goed, mits nauwkeurig wordt gewerkt. Dit geldt ook voor de motorbeplating, ondanks dat vele reviewers roepen dat ze niet passen. Dat is gewoon niet waar. De neus buigt snel bij installatie van het interieur. Dat is het probleem.
Bouwbeschrijving: Een deja-vu gevoel. Hoewel het formaat van de handleiding is gewijzigd van liggend naar staand, is de bouwbeschrijving nog steeds bijna dezelfde. In 21 mooi getekende heldere stappen wordt de bouw behandeld. Ik schreef bijna dezelfde, want vergelijking met de originele uitgave leert dat alle sporen van een in te bouwen elektromotortje in het Merlin-blok en van de batterijen in de standaard zijn verdwenen. Dat motortje met de batterijklemmetjes moest je toentertijd los kopen. Ook de tekstuele aanwijzingen in drie talen zijn weggehaald. Dat moeten er nu 10 zijn en daarvoor is geen ruimte, vandaar.
Schilderinstructies: Naar huidige maatstaven wat summier. De beide kleurenschema's zijn in kleur op voor- en achterzijde van de handleiding afgedrukt, zonder de squadronaanduiding (was vroeger wel zo) en de kleurnummers aan te geven. Even voor de duidelijkheid: groen is Dark Green, Humbrol 30, bruin is Dark Earth, Humbrol 29 en lichtblauw is Sky, Humbrol 90. De versie met de rode spinner is van 87 Squadron, en met de zwarte spinner van 85 Squadron. In de bouwbeschrijving worden hier en daar met Humbrol-nummers (waren vroeger Airfix- nummers) kleuraanwijzingen gegeven. Op de voorlaatste pagina van de bouwbeschrijving staat een overzicht van de Humbrol-verfnummers en de bijbehorende kleuren.
Decals: Ook sinds jaar en dag dezelfde decals. Ze zijn goed van kleur en netjes gedrukt. De rozetten zijn samen met het kenteken als één geheel uitgevoerd. Dat ging destijds met mijn eerste Hurricane wel goed, maar nu geef ik er de voorkeur aan een en ander los te knippen. Het rood van de finflash moet zelf worden gespoten. Er zitten weinig opschriften bij, dat is correct. Bij de plaatsaanduiding van de kleine decals, achterin de handleiding, zijn wat pijlen weggevallen. De witte pijl hoort bij 87 Squadron, de zwarte bij 85 Squadron. Maar goed, door het lage aantal opschriften is vergissen bijna niet mogelijk.
Aanbevolen aanpassingen: Niet zoveel. De compromissen ten aanzien van neus- en vleugelvorm zijn lastig te corrigeren en bij een goed gebouwd model vallen ze niet zo op. De liefhebber kan zich echter behoorlijk uitleven op extra detaillering dank zij de grote schaal. Door de jaren heen zijn daarvan al heel wat staaltjes getoond.
Opmerkingen: Over de 1/24-serie vliegtuigen van Airfix heb ik weinig toe te voegen. Een beetje modelbouwer kent ze wel. In de jaren zeventig heb ik een aantal van die modellen gebouwd, bij elkaar verdiend met mijn afwasbaantje. Ze zijn al jaren niet meer intact. Inmiddels zijn door Airfix een aantal van deze modellen geactualiseerd, door met nieuwe onderdelen andere versies uit te brengen. De Hurricane is een van de betere uit de reeks en is nooit geactualiseerd. Een andere versie zou dan ook aardig wat wijzigingen vergen, zodat er bijna sprake is van een nieuwe kit. Dat zou ongetwijfeld te kostbaar worden. De hernieuwde kennismaking met de Hurricane is me niet tegengevallen. Het is nog steeds een mooi gedetailleerd model en tegenwoordig met een schappelijke prijs.
Documentatie: Er zijn heel veel boeken over de Hurricane uitgegeven. Voor deze review heb ik de volgende gebruikt:
Walk Around Number 14, Walk Around Hurricane door Ron Mackay,
Squadron/Signal Publications ISBN 0-89747-388-4;
Modellers Datafile 2, The Hawker Hurricane door Richard A. Franks, SAM Publications, ISBN nr.0 9533465 1 X.
Een klassiek modelbouw boek: "Classic Aircraft" en wel "No.4". Het dateert uit 1974 en is uitgegeven met medewerking van Airfix.
Conclusie: Na al die jaren is het nog steeds een uitstekend model. Zo uit de doos is het al heel goed gedetailleerd, maar de liefhebber kan zich qua detaillering helemaal uitleven dankzij de grote schaal. De prijs valt reuze mee.
Met dank aan de importeur (EDOR) via Michiel Woort
Reviewer: Peter Booij
Verschenen in IPMS MIP 2007 Nr.1
