Model: Fokker V8
Merk: Anigrand Craftswork (resin)
Nummer: AA-2091
Schaal: 1/72
Aantal onderdelen: circa 30
Fokker Vijfdekker!
Fokker maakte in de Eerste Wereldoorlog furore met geavanceerde toestellen zoals de Fokker Eindecker en de Dreidecker. Dankzij de extreme wendbaarheid van deze machines behaalden de Rode Baron van Richthofen en andere Duitse oorlogsvliegers menige overwinning op geallieerde toestellen. In zijn streven naar nog meer wendbaarheid ontwikkelde Anthony Fokker de V8. Deze machine leek op een kruising van een Fokker D.VII en een Fokker Dreidecker en was uitgerust met vijf paar vleugels! Dat was op zich nog niet zo opzienbarend, want er vlogen al vierdekkers en er werd ook al geëxperimenteerd met nog meer vleugels. Opvallend was vooral de plaatsing: vooraan drie paar vleugels zoals bij de Dreidecker, achteraan het stabilo en in het midden van de romp nog twee paar extra vleugels. Behalve meer wendbaarheid moest het concept ook meer snelheid opleveren, mede dankzij de Mercedes lijnmotor. In oktober 1917 maakte Fokker een tweetal testvluchten. Blijkbaar vielen de resultaten tegen want hierna werd het project gestaakt en verdween de vijfdekker van het toneel. De naam Vijfdekker werd nimmer officieel toegekend.
Het model
Het model wordt geleverd in een stug, kartonnen doosje dat goede bescherming biedt aan de onderdelen. In de doos bevinden zich 27 onderdelen in lichtgeel resin. Deze zijn keurig verpakt in een hersluitbaar plastic zakje. Een ander zakje bevat het windscherm, dat is uitgevoerd in transparante resin. In de doos tref je verder een kleine, uitstekende decalsheet aan. De bouwbeschrijving bestaat uit een velletje A4 met op de voorzijde de geschiedenis van het toestel en het camouflageschema. Op de achterzijde wordt in drie zwartwit foto's getoond waar de verschillende onderdelen moeten worden geplaatst. De onderdelen zijn strak gegoten en voorzien van ingegraveerde paneelnaden. De Fokker V8 was grotendeels met doek bekleed. Dit wordt op de vleugels, stabilo's en de staart weergegeven met een subtiel doorzakeffect, vergelijkbaar met dat van de Fokker Dreidecker. De bouw Hoewel de kwaliteit van het model goed is, verdient het aanbeveling het model na te lopen op fijne gietnaden en vooral kleine luchtbelletjes. Met putty en een stukje fijn schuurpapier kan dit probleem worden verholpen.
Aangezien het model uiteindelijk in één lichte kleur wordt afgewerkt kan het achteraf storend zijn als dit niet is gedaan. Aangezien de bouwbeschrijving niet voorziet in een aantal logisch te volgen stappen heb ik mijn eigen volgorde gehanteerd. Deze was er zoveel mogelijk op gericht dat de struts (vleugelstijlen) aansluiting zouden vinden op de vleugels. Ik ben begonnen met de bouw van de romp. Anigrand heeft een massieve romp uit een stuk gemaakt, waarbij de cockpit een rond gat is waarin een stoeltje en stuurknuppel worden geplaatst. Het is wel jammer dat de fabrikant niet heeft gekozen voor twee holle romphelften met daarbij een vloertje en een instrumentenpaneel. Temeer daar de fabrikant toch bij andere modellen wel dit principe heeft toegepast en bovendien is dit vandaag de dag ook wel gangbaar bij resinmodellen. Nadat ik het stabilo en de onderste middenvleugel had aangebracht volgde het landingsgestel. Een prettige eigenschap van dit resin is dat het niet brokkelig en breekbaar is. Integendeel, het is zelfs naar verhouding sterk en buigzaam te noemen. En dat is maar goed ook want bij het aanbrengen van de onderste voorvleugel moet het landingsgestel behoorlijk worden uitgebogen. Daarna ben ik de voorste drie vleugels van beneden naar boven gaan opbouwen. Het toevoegen van deze vleugels en de bijbehorende struts ging probleemloos. Vervolgens heb ik de aandacht verlegd naar de vleugels net achter de cockpit. De onderste vleugel past weliswaar goed, maar na het drogen is er nog wat putty en wat vijl- en schuurwerk nodig om deze mooi op de romp te laten aansluiten. Om de bovenste vleugel goed te kunnen plaatsen dient er eerst een plaatje plastic van 1 mm dik te worden aangebracht op de daarvoor bestemde plaats op de romp. Op deze manier passen niet alleen de struts maar zijn deze vleugels ook meer realistisch geplaatst. Als je het echt goed wil doen moet de hele vleugelpartij eigenlijk rusten op vier kleine spijltjes, in plaats van op het toegevoegde stukje plastic plaat. Dit is duidelijk te zien op de website van de fabrikant waar twee foto’s van het originele exemplaar staan.
Wat op deze foto’s nog veel meer opvalt is dat er bij het model maar liefst zes struts ontbreken! Boven- en onderaan de motorkap ontbreken twee paar struts met dezelfde breedte en dikte als die aan de vleugeluiteinden. Gelukkig waren deze niet gestroomlijnd van vorm en zijn ze eenvoudig zelf te maken met wat plastic strip. Ook de twee ontbrekende stangen die vanaf de achterkant van deze bovenste struts schuin naar achteren aflopen en op de romp zijn aangesloten kunnen eenvoudig worden toegevoegd. Onder het stabilo ontbreken eveneens twee stangen. Deze heb ik, net als de twee andere stangen, gemaakt van een paar oude antennes van een tank. Alvorens de propeller, de wielen en het windscherm aan te brengen, ben ik het model gaan schilderen.
Er is slechts één versie te bouwen uit de doos, en dat is het enige prototype van de Fokker Fabrieken. Dit toestel heeft alleen gevlogen in een zeer lichte kleur. Anigrand suggereert dat het toestel helemaal in het wit heeft rondgevlogen. Afgaand op de foto’s op hun website heb ik gekozen voor Camouflage Grey (Humbrol 28): een extreem lichte kleur grijs. Voor de ronde stangen, het landingsgestel en de radiator heb ik mat zwart gebruikt. Het model is afgewerkt met glanslak (Humbrol Gloss Cote) als ondergrond voor de decals. Uit de foto’s op de website van Anigrand komt naar voren dat het prototype zowel met als zonder de Duitse kruizen heeft gevlogen. Aangezien het model op zich weinig kleur heeft, heb ik besloten de kruizen wel aan te brengen. Deze zijn zeer scherp en helder gedrukt. Bovendien zijn ze symmetrisch en dat is vaak niet het geval met dit soort decals.
Met behulp van Micro Set en Sol volgen ze keurig de contouren van het model. De decals hebben echter wel de neiging dubbel te klappen en te scheuren. Om dit te voorkomen kunnen ze worden voorzien van een laagje Liquid Decal Film van Microscale. Het model is afgelakt met een laag eiglans lak (Humbrol Satin Cote). Nu het model zijn voltooiing nadert, is het tijd om de laatste details aan te brengen. De opening voor de cockpit is geschilderd in Matt Blue Grey (Humbrol 79). De stoel en de stuurknuppel heb ik geschilderd met Red Brown (Tamiya XF-64). Deze kleur heb ik ook gebruikt om het ontbrekende instrumentenpaneel na te bootsen. De stoel kan worden voorzien van stoelriempjes van stukjes tape die lichtbeige worden geschilderd. Voor het instrumentenpaneel is een oud decaltje gebruikt. Het handvat van de stuurknuppel is uitgevoerd in mat zwart. Al met al krijg je op deze wijze toch nog een redelijk overtuigende cockpit. Voorafgaand aan de afwerking van de resinpropeller in Flat Brown (Tamiya XF-10), heb ik hem versterkt door aan de achterkant dun plastic plaat aan te brengen en dit na het drogen op maat te snijden en te schuren. De propellernaaf is uitgevoerd in Gun Metal (Tamiya XF- 10) . De radiator werd mat zwart geschilderd. De wielbanden kregen een laag Matt Blue Grey (Humbrol 79). Voor de uitlaten is Gunmetal (Tamiya XF-10) gebruikt. Nadat ik het gat in de motorkap had uitgeboord kon de propeller worden geplaatst. Tot slot heb ik het windscherm vastgezet met boekbinderslijm, maar je kunt ook dikke houtlijm of Kristal Klear gebruiken. De koelkieuwen zijn van achteren afgewerkt met Oostindische inkt.
Conclusie
Een leuke kit van dit onbekende, maar wonderlijke Fokker toestel. De kit is door zijn eenvoud en het ontbreken van spandraden geschikt voor iedereen die eens iets anders wil bouwen. Het is alleen teleurstellend dat er een groot aantal struts en stangen ontbreekt en dat de cockpit nogal karig is uitgevoerd.
Reviewer: Arlo Werkhoven
Voorjaar 2011 gepubliceerd in MIP 2011-1