Model : Heinkel He-280 V3
Merk : Eduard
Schaal : 1/48
Prijs: fl. 35,=
NIEUW MODEL: ja
GESCHIKT VOOR: gemiddelde tot ervaren bouwer
AANTAL VERSIES: 1, het derde prototype van de Heinkel He280: Na de primeur van Heinkel met de eerste straaljager, de He178, stonden de ontwikkelingen niet stil. De fabriek bouwde een prototype van een tweemotorige jager met dubbele staartvlakken, met de bedoeling deze in te zetten als eerste operationele straaljager. Het vliegtuig werd van begin af aan ontworpen om als wapenplatfrom te dienen. Het fraaie ontwerp moest het uiteindelijk afleggen tegen haar niet minder fraaie opponente uit de Messerschmitt stal, de Me262.
HET MODEL: Ik had niet echt een hoge pet op van short-run kits. Vaak was een korte blik in de doos al genoeg om de tranen in je ogen te laten schieten: grote hompen plastic waarin vaag de vorm van een vliegtuig te herkennen was, door grote vellen flash aan elkaar verbonden. Nou ja, ik overdrijf misschien een beetje, maar veel stelde het soms niet voor. De firma Eduard is er ruimschoots in geslaagd zich uit dit slechte imago van de short-run te ontworstelen en een product af te leveren die aan de huidige hoge eisen van de modelbouwer voldoet. Uiteraard blijven er wel wat dingen aan te merken (zo ben ik dan ook wel weer), maar veel is het niet. Ik heb de 'kale' versie van dit model gekocht, in de 'profi-pack' had ik de beschikking gehad over photo-etched parts en een keuze uit Heinkel of Junkers motoren.
Het model is voorzien van mooie verzonken paneellijnen. Verder twee heldere canopies (open en dicht). Een bijgelverd stuk lood om in de neus te stoppen voorkomt dat het model op z'n staart gaat staan. Opvallend was het kleine aantal uitstootpinnen en het volledig ontbreken van gietdeuken.
De cockpit is niet echt overdadig, met een beetje fantasie (bij gebrek aan goede documentatie) kun je hier nog veel verbeteren. De passing is over het algemeen erg goed. Punten die ik zelf heb verbeterd zijn: stoelriemen, gashendels en cockpitrand.
Vleugels: hiervan heb ik de ailerons losgezaagd en de kleppen ingezaagd. De achterrand wordt zonder afschuren erg dik. De motoren pasten bij mij erg goed, alleen bij de overgang van motor naar vleugel is vrij veel plamuur nodig (ook al omdat dit geen rechte hoek hoort te zijn maar een gebogen geheel). De overgang van vleugels naar romp was bij mij aan de bovenkant goed, aan de onderkant had ik nog wat plamuur nodig. Het doorzichtige landingslicht past perfect, hier is eigenlijk geen lijm nodig.
Romp: geeft geen problemen, wel kan de overgang van romp naar stabilo wat verbeterd worden. Het trimvlakje achterop het stabilo is te dik en heb ik vervangen door een zelfgemaakt exemplaar. De losse cockpitkap past slecht op het rompdeel achter de cockpit. Ik heb aan beide zijdes het rompdeel voorzichtig uitgefreest (+/- 2 mm hoog) om op die manier ruimte te maken voor de rand van de kap. Als je het goed doet valt de rand van de kap over het uitgefreesde gedeelte heen en klemt zichzelf vast.
Onderstel: hier heb ik vrij veel gedetailleerd om het model wat meer tot leven te laten komen, zoals remleidingen en wielscharen (hier is volgens mij een mooiere naam voor, kon ik echter niet opkomen). Om de eentonigheid van de beschildering te doorbreken heb ik de wielbaaien en binnenkant van de wieldeuren aluminiumkleurig geschilderd.
BESCHILDERING: Tja, het wordt een prachtig vliegtuig.... als je tenminste van RLM02 houdt. In de doos zitten ook nog handige masks voor de canopy. De bijgeleverde decals zijn die van het derde prototype (He280V3) en zijn flinterdun. Hartstikke mooi natuurlijk, maar wel uitkijken dat ze niet scheuren als je ze opplakt. Plak ze wel direct op de goede plaats, ze laten zich nauwelijks nog verschuiven. Om de lijnen te accentueren heb ik een wash van verdunde olieverf (dark umber) gebruikt.
CONCLUSIE: een historisch vliegtuig uit het 'stenen' straaltijdperk dat het goed zal doen naast een al eerder gebouwde He178 (van MPM). Het model kan zich op de meeste punten meten met de 'grote' merken uit Azie, die zich echter niet snel aan zo'n 'low-profile' vliegtuig als de He280 zullen wagen (alhoewel, als je al een Swordfish op drijvers uitbrengt...). Ik heb bijvoorbeeld ook de He219 van Tamiya die op de meest ongelukkige plaatsen gietdeuken en uitstootafdrukken heeft. De He280 is echter in de cockpit en wielkasten niet echt gedetailleerd. Al met al een model met een prettige prijs/kwaliteit verhouding.
Reviewer: Richard Oud
2001