MODEL: Mikoyan Gurevich MiG-15 en MiG-15UTI
MERK: KP
SCHAAL: 1:72
Beide kitjes van KP zijn gelijk, op romp en stores na.
Ze zijn al wat ouder, met als gevolg dat de onderdelen nogal wat flash vertonen. Het is vooral belangrijk de pasvlakken even na te lopen en hier en daar vlak te schuren. Vergelijken we het model met de tekeningen die in MIP 1-1987 stonden , dan blijken ze allebei precies overeen te komen. Dit is op zich niet zo verwonderlijk, want de tekeningen zijn van Tsjechische oorsprong en de KP-kit is er naar gemaakt. Maar met de schaalgetrouwheid zit het wel snor, want in het museum in Praag staat de hele KP- serie, maar dan 1:1! In ieder geval kloppen de belangrijkste maten met de technische gegevens.
De romphelften passen vrij goed, mits je de paspennetjes verwijdert en je er bij de UTI voor de cockpit in de neus een strip van 1 mm breed tussen lijmt. Voordat dit gebeurt natuurlijk eerst de cockpit aanbrengen. Deze is volledig uitgerust, maar er is een groot probleen. De side consoles zijn te smal en de lokatiepinnetjes onder de vloer te kort, dus waar komt de kuip? Na veel geemmer kwam ik tot het resultaat dat is weergegeven in tekening Als je namelijk de verticale positie van de kuip hebt is het verbreden van de zijpanelen geen probleem meer. Nog een kleine toelichting voor de tweezitter: de achterste schietstoel is wat hoger geplaatst dan de voorste en om dit te bereiken heb ik wat gesmokkeld door na het doormidden zagen van de kuip beide helften onder een kleine hoek weer aan elkaar te lijnen. Daarna is het hele zaakje een beetje schuin in de romp gezet. Wees gerust, het valt absoluut niet op als de cockpit af is. Achter de schietstoelen moeten wel schuine schotten geplaatst worden (zie tek.1). De stoelen zelf moeten nog worden voorzien van kussens, riemen en rails.
Voor de passing van vleugels en staartvlakken is hier en daar een vijl en wat plamuur vereist. De meeste MiG-15's vlogen in een ongeschilderde uitvoering. Zoals bekend accentueert een dergelijk kleurenschema op een model alle bouwfouten en krassen. In dat licht bekeken zijn de volgende opmerkingen van belang. Op het model zitten hele mooie oppervlaktedetails. Maar omdat je, zoals bij ieder model, alle naden even met een schuurpapiertje na moet lopen, verwijder je op een aantal plaatsen de detaillering. Omdat ook dit erg opvalt in Bare Metal heb ik besloten alle details eraf te schuren en de belangrijkste lijnen weer in te krassen. De vele inspectieluiken kunnen later wel weer opgeschilderd worden. Bovendien kan je nu het geheel een wat strakker uiterlijk geven (een voorbeeld: de dwarsdoorsnede van de romp van de eenzitter is niet mooi rond.... maar wat hoekig). De uitlaatpijp moet aan de buitenkant wat dunner gevijld worden, omdat
het model af is, zodat je er tijdens de bouw een stokje in kunt steken. Reuze handig.
De neuswielbak zou wat dieper kunnen zijn. maar dan zou uitfrezen dus. Om een goede zit van het model te krijgen moeten de hoofdwielpoten 2 mm worden ingekort!
De kanonlopen en pitotbuizen onder de linkervleugel kunnen het beste van sprue of rod gemaakt worden.
Het glaswerk past slecht, met name bij de tweezitter. Het is aardig om van de trainer de cockpit kappen open te zetten. De voorste scharniert opzij, terwijl de achterste kap naar achter schuift. Bovendien zijn er twee voordelen: je bent van de slechte passing en van het wat lullige uiterlijk van de dichte canopy vereist. In tekening 2 staat hoe een en ander er ongeveer uitziet. Het frame tussen de voorste en de achterste kap sneuvelt bij het vereiste zaagwerk. Vervang deze door een doorzichtig stukje plastic, er zit namelijk een ruit in. De afrondingen in de hoeken kunnen gemaakt worden door een druppeltje Micro Kristal Kleer of houtlijm aan te brengen.
Na het doorzagen van de canopy blijkt de binnenkant nogal onregelmatig van vorm te zijn. Door wat vijl- en schuurwerk is dit zo verholpen. Het glaswerk is weer doorzichtig te krijgen met Tamiya Polish. Vergeet niet om bij de achterste cockpitkap een deel van de fairing van de romp te zagen. Dit schuift mee. Voor detaillering van het model verwijs ik naar bijgaande tekeningen en foto's. Slechts twee opmerkingen: Op de romprug zit "bij beide versies een VHE-antenne. Bij veel MiG-15's zat het landingslioht in de inlaat. Later werd dit onderin de linker vleugel, voor de wielbak, geplaatst (bijvoorbeeld de Poolse tweezitter). Stores kunnen naar smaak worden aangebracht, met dien verstande dat tweezitters vaak met twee droptanks vlogen om nog een enigszins aanvaardbaar vliegbereik te hebben. De achterste piloot zit namelijk op de plaats waar anders een brandstoftank zat.
De trainer heb ik gespoten in poolse kleuren en de decals uit de doos gebruikt. De eenzitter is Bare Metal geworden en daarvoor zijn Russische transfers van het Tsjechische merk Modela gebruikt. Met dezelfde sheet zijn o.a. ook een finse en een Irakese Mig 15 UTI te maken.
Samenvattend kunnen we stellen dat voor een goede MiG-15 de KP-kitjes een goede basis vormen en het enige manier op dit moment om een redelijk ogend model te verkrijgen, mits er de nodige zorg aan de bouw wordt besteed.
REVIEWER: Peter Booij
Gepubliceerd PIM 1987-4
NASCHRIFT: Veel jaren later hebben zowel HobbyBoss als Eduard goede 1/72 modellen uitgebracht van de MiG-15