MODEL : Mosquito B.IV
MERK : Revell
Kitno: 04625 (ex-Hasegawa)
SCHAAL : 1/72
PRIJS : ongeveer 17 euro
NIEUW MODEL: Nee, her-uitgave Hasegawa model uit 1999
AANTAL DELEN: 92
AANTAL VERSIES: 1
SCHAALNAUWKEURIGHEID: alles binnen een millimeter nauwkeurig
GELIJKENIS: De gelijkenis is heel goed, maar de romp tussen vleugels en staart is wat rechter dan het oude vertrouwde Airfix model. Het is maar weinig, maar je ziet het. En Airfix had gelijk: de Hasegawa romp zou wat boller moeten zijn aan de zijkanten en de bovenkant. De canopy heeft teveel frames; een deel ervan zijn slechts buizen die onder het perspex zitten.
DETAILLERING: fraai gegraveerde paneellijnen, precies zoals je van Hasegawa verwacht. Op de romp zijn de graveringen echter wat vaag, omdat ze maltechnisch op de meest ongunstige plaats zitten. Ik heb daar wat moeten hergraveren. De stoffen bespanning van het richtingsroer vind ik niet realistisch ogen. De cockpit is typisch Hasegawa: eenvoudig maar correct, het instrumentenpaneel wordt beplakt met een decal. Revells eigen (nieuwe) modellen hebben veel fraaiere cockpits. De wielbakken zijn redelijk mooi gedetailleerd, maar ze zijn niet diep genoeg, ze horen te lopen tot de bovenkant vleugel. De canopy is vrij bijzonder: deze is in twee helften gegoten, om de 'blisters' in de zijraampjes mogelijk te maken. Dat betekent voorzichtig lijmen (met epoxy b.v.), maar ook dat er een deelnaad zit op plaatsen waar het glaswerk eigenlijk niet gedeeld is. Dat geldt met name voor het ontsnappingsluik boven de vliegers, en het achterste stuk van de canopy. Jammer is verder dat het glaswerk niet compleet is: de ronde raampjes in het cockpitluik, de bommenruimdeuren en de achterromp ontbreken, en moeten zilver geschilderd worden. Wanneer heb ik dat voor het laatst gezien, bij een Lindberg model uit de jaren zestig?
PASSING: Zeer goed, het model bouwt lekker. Alleen liggen de glasdelen K1 (landingslampen) en G1 en G2 (cockpit zijruitjes) te hoog in hun sponningen. Dieper schrapen dus. Lastig is verder dat enkele lijmnaden ook paneellijn zijn. Dat betekent dat je heel erg moet oppassen bij het lijmen, of je hebt een paneellijn die niet op de anderen lijkt. Je moet een stukje strip op de radiateurs lijmen, om te voorkomen dat je de vleugel te plat drukt bij het lijmen.
BOUWBESCHRIJVING: Typisch Revell, vrij drukke tekeningen op lelijk grijs papier.
SCHILDERINSTRUCTIES: Duidelijke schema´s van standaard beschilderde Mosquito´s (GB-D van RAF 105 sqn, XD-G van RAF 139 sqn). Complexe verf meng-recepten in plaats van de namen van de echte kleuren.
DECALS: klein setje, geen complete stenciling. Bij de Hasegawa sheet is de stenciling wel compleet. Ik heb vaak problemen gehad met Revell decals, omdat ze altijd silverden (luchtbelletjes blijven vaak onder de decal wat het niet mooi maakt). Dat ligt naar mijn idee aan de gebruikte decallijm. Mijn standaard techniek voor Revell decals: losweken, de decallijm verwijderen, en met acrylvernis lijmen, en dan doen ze het perfect.
AANBEVOLEN AANPASSINGEN:
- Een mooie resin cockpit aanschaffen om de wat saaie cockpit een stuk fraaier te maken (zoals het CMK setje 7047, misschien Paragon);
- Vier doorzichtige raampjes monteren in plaats van zilververf (misschien van een 1/72 propliner lenen?);
- Bij de poten van het hoofdlandingsgestel ontbreken buizen in de vorm van een X net boven de band;
- Voorkant van de staart ronder schuren.
OPMERKINGEN: Revell brengt nu ook Hasegawa modellen uit, naast de vele andere merken waarvan ze mallen gebruiken. Ze zijn te herkennen aan de tekst ´Made in Japan´ in het klein op de zijkant van de doos. Wat schieten we daar als modelbouwers mee op? Het model is wat goedkoper, 5 euro minder dan de originele Hasegawa doos kost. In ruil daarvoor zijn de decals minder compleet (stencils), en krijg je een vervelende doos met flappen aan de uiteinden (ik pak ze altijd om in een gewone doos). De doos is trouwens gigantisch, je verwacht er minstens een 1/48 model in te vinden. Pluspunt is de prima onderdelenservice van Revell, dat ligt bij Hasegawa een stuk moeilijker.
CONCLUSIE: Een fraai en lekker te bouwen model met enkele kleine schoonheidsfoutjes, voor een mooie prijs. Alternatieven zijn de oude Airfix kit (30 jaar oud, opliggende lijnen, bijna lege cockpit) en het Tamiya model. De laatste heeft veel mooiere detaillering, maar een aantal serieuze vormproblemen: de verticale staart is behoorlijk fout van vorm, de vleugel is te breed bij de wortel, waardoor de vleugelvorm flink verknoeid wordt, en de romp is te recht tussen de vleugels en de staart: zie ook de review in het IPMS blad PIM 2000/3. Mijn conclusie: dit model is de beste basis voor een Mosquito in 1/72.
Met dank aan Revell voor het ter beschikking stellen van de kit,
Reviewer: Rob de Bie
Gepubliceerd PIM 2001