Model : Lavochkin La-11
Merk : Siga model (kit SG72M02)
Schaal : 1/72
Prijs: fl. 15,=
Soort: Spuitgiet/short run
Nieuw model: Vermoedelijk niet
Geschikt voor: Gevorderde liefhebber
Aantal onderdelen: 39, waarvan 3 doorzichtig
Het model:
Bij het openen van de doos zit de inhoud in een mooi cellofaan zakje, los erin de decals en de bouwbeschrijving. Bij het uitpakken van de twee grote gietramen vallen een aantal zaken op. Grof gietwerk, in licht grijs en donkerder grijs met hier en daar erg fijne oppervlakte details. Erg veel braamvorming, de romphelften zien er nog het slechtste uit. De doorzichtige delen zijn erg dik.
De bouw:
Als eerste de cockpit in elkaar gezet. Aangezien het een short-run kit lijkt te zijn (geen paspennen, veel bramen) is vooraf passen en meten lastig, echt lekker proefpassen zit er niet in. Enige voordeel zijn hier ook de redelijke verf aanwijzingen (helaas zonder Humbrol of andere nummering) zodat het interieur er nog enigszins gedetailleerd uitziet.
En dan de ramp. Oh, sorry, de romp. Deze vraagt wel erg veel aandacht. Ten eerste het wegschuren van alle ongewenste oppervlakte details, de lijnen voor de motorbeplating zijn er heel dik opgezet, en moeten dus ingegraveerd gaan worden, er zijn veel beschadigingen uit de mal in het model terechtgekomen, en de pasvorm van de romphelften is echt een ramp. De lijmvlakken maar eerst eens goed vlak maken, cockpit in een romphelft maken en de romphelften aan elkaar lijmen. Daarna alles plamuren en strak schuren.
Volgende probleem, de vleugels. Bij proefpassen blijken ze veel te dik uit te vallen, en ook lijkt het wel alsof er te weinig plastic is gebruikt bij het spuitgieten. Van de bovenvleugels mist een deel van de achterrand, de voorrand is niet mooi rond maar wat ingedeukt. Kortom, de te grote dikte vraagt om een rigoreuze oplossing, schuren met een schuurmachine totdat de dikte tot passende proporties is teruggebracht. Daarna de ontbrekende delen plamuren en in de goede vorm brengen. Niet vergeten om in de ondervleugels de noodzakelijke gaatjes te boren (4 stuks) om later het landingsgestel te kunnen plaatsen.
De passing van de vleugel aan de romp is eenzelfde uitdaging. Eerst de vorm van de vleugel goed uit de romp snijden en vijlen, vleugel passen, weer bijschuren en als laatste vastlijmen.
Daarna het noodzakelijke plamuren, dat is weer veel werk. Ook bij de vleugels moeten de fijne ingegraveerde oppervlakte details iets worden uitgediept, anders lopen ze bij het spuiten vol met verf en zie je er niets meer van.
Als laatste het landingsgestel, en het bijbehorende afdekplaatwerk. Ook bij al deze onderdelen geldt dat ze veel te dik zijn uitgevoerd. De maatvoering klopt, dus het mooiste is dan toch om het plaatwerk over te trekken op 1mm dik plastic-card, en het plaatwerk daar dan uit te snijden. Dat staat realistischer dan de dikke plakken plaatwerk die mijn model sieren.
Ook de antenne en de pitotbuis kunnen beter van ander materiaal gemaakt worden, zoals niet al te dik ijzerdraad.
Om het model in de goede kleuren te verven is de handleiding wat erg summier, er worden geen kleurnummers aangegeven. En dan wreekt zich de onbekendheid van de La-11, over dat vliegtuig is erg weinig te vinden. Ik heb gekozen voor het model in de donkerrode (Revell no.38) uitvoering in plaats van de andere twee grijze varianten. De decals van de rode sterren zijn redelijk goed, maar ik heb ze toch langs de randjes uitgesneden, zodat het witte randje binnen de rode kaders blijft, doe je dat niet, dan wordt het niet echt mooi omdat het wit tevell buiten het rode gedeelte is gekomen bij het drukken. De decals gaan er wel erg mooi strak op.
Afronden door het geheel over te spuiten met een laagje glans lak, en het model staat er fraai glimmend bij.
Conclusie:
Het kostte behoorlijk wat moeite om dit model tot een redelijk einde te brengen. Ik heb regelmatig met de gedachte gespeeld dit model te laten landen in de prullenbak, zo slecht is de kwaliteit van dit model. Dat is erg jammer, want de fijne oppervlakte details in de vleugels laten zien dat het wel wat moois had kunnen zijn. Een gemiste kans voor Siga Models derhalve.
Met dank aan True Scale Models voor het beschikbaar stellen van het model,
Reviewer: Peter Neinhuis
1999