Ondanks omleidingen en zandhopen waren er toch weer zo'n dertig liefhebbers naar Inter Amicos gekomen. Daar lagen versnaperingen klaar om te vieren dat de regio opnieuw in de prijzen was gevallen op de ESM. Een groot deel van de expositie was opgesteld om nog eens na te genieten, met daarnaast alle vier prijzen.
Er was ook nog plaats voor de 'gewone' modellen. Schepen zien we heel weinig meer de laatste tijd, nu de fanatiekste scheepsbouwers naar elders verhuisd zijn. Dit keer flink wat tanks en tankachtigen. In 1/35 een T72 in aanbouw, een Centurion (vergezeld van een Dinky Toy Centurion), een Tiger I, een T34/76 en een Panzerkampfwagen I. In de schaal 1/72 twee Sturmgeschütz III (in Finland Sturmi genoemd) en twee Opels Blitz-en. De auto's werden vertegenwoordigd door een Isuzu pickup onder een carport en een Isuzu showtruck (beide in 1/24), een Morris 'delivery van' uit 1925, en tot slot een 1/35 Traction Avant op houtstook.
Dan de vliegtuigen. In 1/48 een Fokker G-1 (vers van de ESM), een Nederlandse F-86K, een Engelse Spitfire PR XIX vergezeld van drie Nederlandse Spitfires. In 1/72 een viertal Fokkers (D.XIV, DXIII, D.X en F.VI), een XF-91 Interceptor, een Ryan Dark Shark, een Curtiss XF15C, drie ongeschilderde Matchbox-kits (He 111, Fw 190 en Ju 188), een Northrop YB-49 (tafelvullend!) en een Boeing 247 in camouflagekleur.
De bouwers van de ESM-expositie vertelden elk over het bouwen van hun aandeel, de problemen die ze tegen kwamen en de gevonden oplossingen. Achter de schermen bleek heel veel werk verzet te zijn en een applaus was welverdiend.
Dick Boogaard
Opmerking: de IPMS website laat de foto's verkleind zien. Als je de pagina vergroot tot 130% zie je de foto's in volle resolutie. Gebruik hiervoor bijvoorbeeld de toetscombinatie Ctrl en +
Over naar het fotoverslag, dat weer een flinke omvang heeft met veertig foto's. De modellentafel stond helemaal vol, met modellen uit alle categorieën behalve schepen. De verlichting boven de modellentafels was weer gerepareerd, en dus stonden de modellen weer waar ze horen. Hoffotograaf Rody Verkruissen had het er maar druk mee, waardoor een enkel model niet op de foto kwam, of helaas niet scherp was.
Erik Leijdens toonde zijn Musthave 1/48 F-86K die we op de regioavond van september in aanbouw gezien hadden. De bouw ging voorspoedig, de nieuwe romp past perfect op de standaard kitvleugels. Als basis voor het blanke metaal had Erik een zwarte primer van Gunze gebruikt, Mr Surfacer 1500. Voor het blankmetalen oppervlak had hij vier tinten AK Extreme Metal gebruikt: aluminium, wit aluminium, donker aluminium en duraluminium. Daarna is alles beschermd met een laagje Alclad Aqua Gloss, gevolgd door een donkergrijze pinwash om de paneellijnen wat donkerder te maken, ten slotte ook nog wat donkere accenten aangebracht met Gunze Smoke om een beetje een 'faded aluminium look' te krijgen. De decals waren van Dutch Decal. Verder had Erik een Airfix 1/48 Spitfire PR XIX gebouwd, een fijne kit die zonder problemen te bouwen is. Hij had Xtracolor 'PRU blue' en decals van Xtradecals gebruikt voor de afwerking.
Luuk Boerman bracht drie 1/48 KLu Spitfires mee.
Dick Boogaard had drie modellen meegenomen. Bovenaan de Pro Resin 1/72 Curtiss XF15C, één van de experimenten met gemengde propeller- en straalaandrijving van begin 1945. Het eerste prototype had een normaal staartvlak, later werd de T-staart geprobeerd. In het midden de MPM 1/72 Ryan XF2R Dark Shark, dit was een tweede versie van de Ryan FR Fireball, beide experimentele types met gemengde aandrijving. De Fireball had nog een zuigermotor, de Dark Shark een turbopropmotor, en beide hadden ze een General Electric J31 straalmotor. Onderaan de Planet Models 1/72 Republic XF-91, een poging om door een bijzondere vleugelvorm de vliegeigenschappen te verbeteren. Daarnaast had het toestel nog een (hulp)raketmotor. De staart was eerst conventioneel, later werd om onduidelijke redenen een V-staart geprobeerd. Toen alles ongeveer werkte, waren er nieuwe ontwerpen met veel betere prestaties op de markt. De eerste twee getoonde modellen waren goed te bouwen. De Republic was veel lastiger, vooral de hoofdwielpoten die elk uit vier onderdelen bestaan.
Leo Ripken had weer drie nieuwe Matchboxmodellen 'au naturel' gebouwd. Bovenaan de Fw 190, in de vierde kleurcombinatie die Leo gebouwd heeft, lichtblauw met groen. Onderaan de He 111 met Roemeense markeringen. Dit model is redelijk lastig te vinden op beurzen, om redenen die we niet weten. Leo had ook een Ju 188 meegenomen, maar die is helaas niet op de foto gezet. Met deze drie modellen erbij heeft Leo nu 125 Matchbox-modellen gebouwd.
Jos van der Sluijs, Italeri 1/72 Northrop YB-49 vliegende vleugel.
Rob Hamann had vier 1/72 Fokker-jagers uit de jaren 1921 tot 1924 meegenomen, waarvan er drie op de foto zijn gezet. Bovenaan de Omega Models F.VI hoogdekker werden alleen een paar exemplaren aan de USA geleverd, waar ze PW-5 (van Pursuit Watercooled) werden genoemd. In het midden de scratchbuilt D.XIII, waarvan er 50 aan de (nog niet bestaande) Luftwaffe werden afgeleverd, voor de opleiding van Duitse piloten in de Sovjet-Unie. De D.XIII was in 1925 ook houder van het wereldsnelheidsrecord met 265,7 km/uur. Onderaan de Omega Models D.XIV laagdekker, hiervan werd alleen een prototype gebouwd. De resin Omega modellen waren redelijk eenvoudig te bouwen, geen specifieke moeilijkheden. Wel moesten natuurlijk de nodige kleine verfraaiingen toegevoegd worden, zoals handvatten en stijgbeugels. De D.XIII is scratchgebouwd volgens de informatie en tekeningen in een nummer van American Aircraft Modeler uit 1975. Het model is geheel opgebouwd uit styreen, hier en daar wat messing leidingen, gesoldeerde vleugelstijlen en aluminium buis voor de motoruitlaten. Een poging om een witmetalen motor van Aeroclub in te bouwen mislukte (niet genoeg ruimte), maar met twaalf separate uitlaatjes kon hetzelfde effect bereikt worden. Samenbouw van de vleugels is gedaan in de tweedekker samenbouwmal, al kostte het wat moeite om de juiste samenbouwvolgorde te vinden. Machinegeweren waren van Aeroclub, de propeller (met wijzigingen) kwam uit de onderdelendoos. Decals getekend en geprint door Rob de Bie. Geen van de vliegtuigen had spandraden, dus alleen de stuurkabels hoefden aangebracht te worden.
Patrick Verschut toonde zijn Williams Brothers 1/72 Boeing 247, ofwel C-73 in militaire dienst. De Amerikaanse luchtmacht schafte een aantal van deze verkeerstoestellen aan die werden verbouwd als transporttoestel. In 1934 vloog een exemplaar mee in de London-Melbourne race, waarin ook de Uiver vloog. Dit model uit de jaren zeventig is niet makkelijk te verkrijgen, zodoende kocht Patrick voor zijn verzameling Amerikaanse WO2 toestellen een gebouwd model van een Friese IPMS-er. De bouw- en verfkwaliteit was zodanig dat Patrick er niets aan heeft veranderd.
Nick van der Windt, Revell 1/144 Embrear E190.
Rody Verkruissen had de nieuwe Mikro-Mir 1/48 Fokker G1 Mercury gebouwd, als de '330' van vliegveld Waalhaven. Deze was na het neerschieten van een Heinkel 111 en een Dornier 17 zelf geraakt werd door Bf 109s, en had daardoor een noodlanding moeten maken bij Zevenbergen. De voorgeschreven zwarte omlijning van de oranje driehoeken was bij dit toestel nog niet aangebracht. Het model is gespoten met Revell Aqua Color, de decals zijn van Dutch Decal. Rody vond het een leuke kit om te bouwen.
Frans Verkruissen had de Airfix 1/32 Morris Cowley uit 1923 verbouwd tot een 'delivery van' uit 1925. Hij was op internet een aantal foto's tegengekomen van deze auto, die in die tijd populair was in Grooot-Brittannië. Hij had nog een dubbel (gebouwd) model liggen uit de jaren zestig, en heeft hier de zaag in gezet om hem om te bouwen. De opbouw is weer van afvalplastic gemaakt en met penseel geschilderd met Humbrol enamel. Het heeft wel een oud modelletje gekost, maar Frans heeft er weer een uniek karretje bij.
Thomas Hamann had een Aoshima 1/32 Japanse showtruck ('Dekotora', een afkorting van 'decoration truck') en een Arii 1/32 driewieler in garage-diorama meegenomen. De eerste is een Isuzu 840 truck, en een combinatie van twee oudere kits van Aoshima. Deze kits stellen geen specifieke, bestaande voertuigen voor. Het model gebruikt het standaard 'curbside' 4 tons Aoshima chassis. Thomas heeft een aantal modificaties gemaakt ten opzichte van de standaard kits: holle delen zijn opgevuld, en er zijn minimaal leidingwerk, extra brandstoftanks, en spatlappen toegevoegd. De stickers op het dak zijn zelf gemaakt met behulp van zelfklevende etiketten. De grote delen zijn geschilderd met Tamiya spuitbusjes in de kleuren oranje, pearl light blue en coral blue. De driewieler is een Daihatsu CM-10T, gebouwd uit een kit van het Japanse Arii (nu MicroAce) waar ook diverse simpele dioramadelen bij zaten. De CM-10T zelf is grotendeels recht uit de doos, met minimale modificaties: opgevulde holle delen, wat verchroomde details uit de onderdelendoos, en een houten bodem voor de laadbak. Bij onderdelen hadden last van flash door versleten mallen, maar dit was allemaal oplosbaar. Thomas had ook deze onderdelen gespoten met Tamiya spuitbusverf: het chassis in metallic oranje, het koetswerk flat aluminium gevolgd door een groot aantal lagen pearl blue. De dioramadelen zijn uitgebreid met een gescratchte garage, diverse 1/35 accessoiresets, en wat beplanting. In beide gevallen waren de kits makkelijk te bouwen, en ging de meeste tijd in de afwerking zitten.
Annamarie Jongbloed had een aparte versie van de Tamiya 1/35 Traction Avant gebouwd. Bij gebrek aan brandstof in de Tweede Wereldoorlog waren er auto's uitgerust met een houtvergasser. Houtvergassing is een proces waarbij met hitte (tot 1400°C) hout wordt omgezet in brandbaar koolmonoxide-gas. Na reiniging en droging wordt het gas naar de verbrandingsmotor gevoerd. De motor hoeft daarvoor nauwelijks te worden aangepast. Een nadeel is dat er 10 minuten nodig zijn om op temperatuur te komen. Het model is verouderd en verweerd met poeders van MIG en Vallejo. De vergasser was van het Franse modelbouwmerk Blitz.
Jan Edelenbos toonde zijn Academy 1/35 T34/76 met Duitse markeringen, en zijn Hobby Boss 1/35 Panzerkampfwagen I Ausf. F.
Ruud van Zoomeren had vier modellen meegenomen waarvan er drie gefotografeerd zijn. Bovenaan twee 4D Model 1/72 Opel Blitz trucks; de voorste van Heeres Sturmbrigade 303, Ihantala (F) in 1944, de achterste van het Deutsches Afrikakorps in 1942. Onderaan de Italeri 1/72 Sturmhaubitze III, ook van Heeres Sturmbrigade 303, Ihantala (F) in 1944. De Heeres Sturmbrigade 303 was samen met de 122 Infanterie-Division in 1944 uitgeleend aan het Finse leger. De sterkte was maar twee-derde, want bij het transport was een schip gezonken. Het was een substantiële versterking en heeft onder Fins bevel een belangrijke rol gespeeld in de slag bij Ihantala. Dit was een duidelijke Finse overwinning en zorgde er voor dat Finland niet werd bezet door de Sovjet-Unie. Niet op de foto staat nog een Italeri 1/72 Sturmgeschütz III van Sturmi Pataljoona, Panssaridivisioona, eveneens van de slag bij Ihantala.
Walle Oppedijk van Veen toonde twee dan wel drie tankmodellen, afhankelijk van hoe je telt. In het midden de AFV Club 1/35 Centurion. Meer dan zestig jaar geleden kreeg Walle zijn eerste tankmodel: een die-cast Centurion van Dinky Toys. Centurions zag je in die tijd regelmatig in het straatbeeld en de Dinky Toys is inmiddels iconisch in zijn soort. Daarom heeft hij er nu maar eens eentje zelf gebouwd, recht uit de doos, licht geweathered. Leuk om te bouwen en mooier dan de Dinky, die deels te zien is in de linkerhoek. Achteraan in de foto de Tamiya 1/35 Tiger 1, late versie. Walle verwachtte een lastig model, maar het bleek eenvoudig te bouwen. De Zimmerit is opgebracht met behulp van Tamiya 'Zimmerit Coating Sheet' en ziet er goed uit. De camouflagekleuren zijn volgens de instructies, aangebracht in een patroon naar eigen inzicht.
Ruud van Zoomeren, Dragon 1/35 T72 in aanbouw.
Kees Onderwater had een oudje uit zijn verzameling meegenomen: de Tamiya 1/35 M16 Multiple Gun Motor Carriage half track. Het model stond in een klein diorama met figuren, zelfgemaakte zandzakken van klei en apparatuur. De houten vlonder was uit balsahouten latjes vervaardigd.
De Apollo 11 ESM-stand van de regio werd nogmaals getoond op deze regioavond. Vijf van de zes vluchtfases waren aanwezig: de lancering van de Saturn V van Jan de Wit, de 'translunar injection' van Nick van der Windt, de omcirkeling van de maan door Rob de Bie, de aanvang van de terugreis van Reinhold Bogaard, en als laatste de oceaanlanding door Chris van Ravesteijn. Afwezig was de eerste stap op de maan van Hans van Gelder. Het was voor het eerst in de clubgeschiedenis dat alle modellen speciaal voor de ESM-regiotafel zijn gebouwd. Met deze stand hebben we de prijs voor de 'Best group display' ontvangen, voor de vierde keer, een mooie beloning voor de inspanning. De winnende thema's waren '50 jaar Italeri' in 2012, 'And now for something different' in 2014, 'Mini-musea' in 2017 en 'Apollo 11 missie' dit jaar.
Reinhold Bogaard had een korte presentatie gemaakt van het ESM-project, waarbij alle teamleden een korte toelichting bij hun modellen gaven. Het was een flinke inspanning geweest, maar met een fraai resultaat.
Het was weer een drukke en gezellige avond. Regiocoördinator Chris van Ravesteijn had zelfs voor hapjes gezorgd om de ESM-prijs te vieren. Er is bijna altijd meer te zien, te doen en te bepraten dan er tijd voor is, zodat je de volgende maand weer moet komen :-)
Tekst: leden / Eindredactie: Rob de Bie / Foto's: Rody Verkruissen en Patrick Verschut