Dinsdag 4 maart was al weer onze derde bijeenkomst dit jaar. Ondanks het mooie weer en de voorjaarsvakantie waren er toch 34 bezoekers; enkele nieuwe gezichten en verder veel oude bekenden. Onze regiocoördinator Edu keek vooruit naar de voorbereidingen voor de ESM en naar komende evenementen waar we als regio aanwezig kunnen zijn. De bouwtafel werd -als vanouds- weer bezet door Chris, Tim en Leo. Op het biljart lag weer wat materiaal dat van eigenaar kon verwisselen van Ted, Chris, Jan en Maarten. Vanavond geen presentatie, maar dat geeft niet, zonder dat was het ook gezellig.
Op de modellentafels stonden zo’n 20+ modellen. Te beginnen met de vliegtuigen, in schaal 1/32, een hele forse North American B-25J Mitchell met licht en geluid. In 1/48 48 waren er een Westland Sea King, een Republic P-47D Thunderbolt en een Grumman HU-16 Albatross. In 1/72 vervolgens een North American FJ-1 Fury, een diorama met Hawker Tempest Mk. V en V1, een Noorduyn Norseman, een Fairey Gannet AS Mk 1, een North American A-36 A en een Mitsubishi A7M Reppu. De voertuigen bestonden uit een Brabham BT46 Alfa Romeo in 1/20, in 1/35 een WW2 US Military Tractor, een Panther Ausf. A in diorama, en een Chaffee M24 in diorama. Ten slotte in 1/76 een Matilda tank. Slechts twee schepen voeren over de tafels: een commandantsboot in 1/72 en een Landing Ship Medium in 1/144. Afsluitende de categorie ‘exoten’, daarin zagen we een Mummy in 1/8 en een 1/72 Aura Batler Dunbine.
Dat was het weer voor vanavond!
Patrick Verschut
Dan het fotoverslag, waarbij we de modellentafels van rechts naar links bezien.
Rody Verkruissen
1/48 Revell Westland Sea King Mk 43 ombouw
Patrick Verschut: “Toen ik op Marktplaats een Matilda (Airfix, 1/76) tegenkwam, wilde ik die toch graag weer bouwen. Je weet wel; zo’n nostalgie-kitje. Lang geleden gebouwd, kon niet goed tegen de zwaartekracht en raakte onherstelbaar beschadigd. De Airfix kit dateert van de begin jaren zeventig; eenvoudig te bouwen, ruim 60 onderdelen, snel klaar. Wat mij ook nu weer aantrok was het aantrekkelijke Noord-Afrikaanse camoschema van de kit. In plaats van ‘kwasten’ heb ik het model nu gespoten met Humbrol.”
Leo Ripken: “De North American FJ-1 Fury was de eerste operationele jet op vliegdekschepen. Echter er was maar één squadron mee uitgerust, VF-51, dat na veertien maanden al weer het volgende type kreeg. De vleugels en staartvlakken vinden hun oorsprong in de North American P-51 Mustang, en in de romp zijn de lijnen van de toekomstige North American F-86 Sabre te herkennen. Het model van Siga in 1/72 was een beetje vervelend om te bouwen, geen paspennen en de staartvlakken moesten kops tegen de romp gelijmd worden. Typisch een short-run model dus. De kleur 'Midnight Blue' is met een eigen mengsel geschilderd. De decals waren slecht en heb ik vervangen. Van de andere kant: ik heb weer een model voor mijn kleine collectie van vroege na-oorlogse Navy jagers. De volgende in aanbouw is de Emhar F3H Demon.”
Jan de Jager: “Ik heb een kleine vignette gemaakt van een Hawker Tempest Mk. V die een V1 ‘tipt’. De truc was om met de werveling over de eigen vleugeltip de V1 uit balans te slaan, waardoor de gyroscopen uitvielen en de V1 neerstortte. Dat was precisiewerk op hoge snelheid en werd uiteindelijk niet echt veel toegepast. Het geeft wel een mooi beeld. De V1 is scratchbouw met als basis een penhuls en een vleugeltank uit de reservedoos. De piloot is een licht verbouwde PJ Production piloot. Het hoofd is gedraaid en de armen zijn iets aangepast. De 1/72 Airfix kit is verder recht uit de doos gebouwd en paste verder heel fraai. De propeller is deels vervangen door een schijf dun doorzichtig plastic, die ik over schuurpapier gedraaid heb en met een sjabloon licht geairbrusht. De gebruikte verf is van Vallejo.
Brian Kirwan: “Ik heb een ouder model mee genomen van Monogram’s Republic P-47D Thunderbolt. Ik heb dit model tien jaar geleden gemaakt, maar had het nooit eerder getoond. De kit (1/48) is een zogenaamde 'Hi-tech' uitvoering uit 1993 van het model uit 1967, met extra foto-ets onderdelen om het op te leuken. Met opliggende paneellijnen en klinknagels en redelijk laag aantal onderdelen is dit geen Minicraft kit. Dat wil niet zeggen dat het geen goede kit is; qua vorm is het nauwkeurig en qua passing is het prima. Ik heb geen plamuur gebruikt; er zijn veel moderne kits waar dat niet vanzelfsprekend is. Qua detaillering is de kit ook helemaal niet slecht met een redelijk cockpit aangevuld met extra foto-ets. De wielbakken zijn ook goed gedetailleerd, dus al met al een goed vertrekpunt voor een kleurrijk model en gezien het prijskaartje is het zeker de moeite waard. Ik heb gekozen om de kit te moderniseren door alle paneellijnen zelf in te graven, maar zonder klinknagels. Ik had toen geen 'rivetter' maar het zou wel mooi zijn om wat klinknageldetail te krijgen. Over het bouwen is er niet te veel te vertellen; alles is redelijk recht toe recht aan gegaan. Zoals al gezegd: geen plamuur gebruikt en alles past goed. De machinegeweren heb ik vervangen door buisjes om wat meer realisme te geven. De decals zijn van de kit en zijn de bekende ‘Hairless Joe’ gevlogen door Col. David Schilling van 62 FS, 56 FG. Deze eenheid is erg kleurrijk en altijd populair bij modelbouwers. Het kleurenschema is RAF Medium Sea Grey, Dark Green en licht grijs aan de onderzijde, met de invasiestrepen aangebracht tot de onderzijde van de roundel. De canopyframes zijn zilver gespoten. Ook het toestel is gespoten en ik heb een behoorlijk verweerde finish toegepast. Ik heb niet veel 1/48 Amerikaans in mijn verzameling, maar deze is een kleurrijk voorbeeld van de P-47 en de Amerikaanse macht in de lucht.”
Jos v.d. Sluijs
1/48 Trumpeter Grumman HU-16 Albatross
Rob Hamann: “Ik had mijn 1/72 model van de Noorduyn Norseman van Dora Wings meegenomen. Het is een heel gedetailleerde kit, met veel hele kleine onderdelen, waarvan ik er natuurlijk een paar kwijtgeraakt ben gedurende bouw. Het grootste probleem van de kit is de uiterst precieze passing. Het vierkante eind van de onderstelpoten past bijvoorbeeld net niet in het vierkante gat waar ze in moeten, en de verbinding is na het op maat maken dan ook weer te kwetsbaar, wat ik verholpen heb met een stuk 0,5 mm messing staf. Alle ramen moet je stuk voor stuk op maat maken in de sponningen, ook die zijn net weer een beetje te groot. De motor bestaat alleen al uit 21 onderdelen, waarvan je nauwelijks iets terug ziet als het model bouwt volgens de handleiding. Dat heb ik dus niet gedaan, door de motorkap open te zetten zie je tenminste nog iets van al het werk terug. Verder heb ik ook alle roeren in uitgeslagen toestand gemonteerd. Dat kan omdat landingskleppen, rolroeren en richtingsroer aparte onderdelen zijn; het hoogteroer dan weer net niet, terwijl op foto’s van de Norseman juist altijd het hoogteroer helemaal naar beneden hangt. Jammer is dat de kit het niet mogelijk maakt een versie met drijvers te bouwen (daarvoor heb dan ook maar de Matchbox kit van de Norseman aangeschaft). Ondanks (of dank zij) alles, is het eindproduct een fraai en gedetailleerd model wat precies op schaal is.”
Rients Couperus: “De Fairey Gannet AS Mk 1 (1/72) van Revell was een leuk model om te maken. Een grote kist en in leuke kleuren. De bouw gaat relatief gemakkelijk. Verven doe ik met de kwast. Het grens tussen blauw en grijs doe ik voor grijs met Tamiya tape, maar blauw schilder ik met de hand hier strak tegen aan. Aan de onderkant is geen inkeping gemaakt voor het onderstel. Omdat bij mij de wielen uitstaan, heb ik de opening maar geschilderd. Ook heb ik het blauw verweerd. Veel kisten zien er op foto’s van licht verweerd tot heel erg verweerd uit.
Met de North American A-36 A (1/72) van M News (Model News?) heb ik een onbekend merk aangeschaft. Het is een mooie duikbommenwerpervariant van de P-51 Mustang. Het model is eenvoudig om te bouwen. Het schilderen is weer met de kwast gedaan. De gele decalbanden op de vleugels schijnen helaas een beetje door. Met verwering heb ik dat een beetje gecamoufleerd.
En ten slotte heb ik de Mitsubishi A7M Reppu (1/72) van MPM meegenomen. Dit is de opvolger van de A6M Zero, maar de ontwikkeling had lange tijd geen prioriteit. Aan het eind van de oorlog is het toestel wel in productie genomen, maar tot meer dan acht exemplaren is men niet gekomen. Het is een grote kist met een eenvoudige camouflage. Het model heeft wel foto-ets delen. De foto-ets set heb ik grotendeels gebruikt. Bouwt netjes het is een leuke uitbreiding van mijn collectie Japanse modellen. “
Edu de Roos: “Landingsschepen van het type Landing Ship Medium (LSM) werden vanaf midden 1944 door de Amerikaanse marine gebruikt in de strijd tegen Japan in de Stille Oceaan. Met meer dan 550 schepen waren ze het belangrijkste onderdeel van de amfibische krachten om troepen en voertuigen op vijandelijke stranden te landen. De laadcapaciteit van een LSM kwam ongeveer overeen met een gemechaniseerd peloton. De stalen romp had negen waterdichte schotten. Met een anker aan de achterkant konden de schepen zich zonder hulp van het strand terug de zee op trekken. Pantserplaten beschermden de bovenbouw tegen lichte wapens. De vroege versies LSM waren meestal uitgerust met zes 20 mm Oerlikon kanonnen voor zelfverdediging. De open laadruimte besloeg bijna de hele lengte van het schip en was maximaal 7,9 m breed. Dit model is van Revell in schaal 1/144 is 43 cm lang en ruim 7 cm breed, met beweegbare voorluiken en oprit. In het verdiepte dek staan drie M4 Sherman tanks, drie M8 Greyhound Scout Cars en drie CCKW 353 vrachtwagens. Deze zijn onderdeel van de kit. Verder is de LSM voorzien van zes 20mm Oerlikon kanonnen en 6 reddingsvlotten. De twee Willy’s jeeps heb ik er extra bij gekocht. Het hekwerk, van metaal, heb ik kant en klaar gekocht in lengtes van 25 cm en zelf op maat geknipt. Recentelijk heb ik nog een aantal 1/144 3D geprinte tankjes gekocht (M3 Lee, M3A3, M5 light tank en halftrack personnel carrier M3), deze krijgen ook nog ’n plekje op het verdiepte dek. De modellen zijn geverfd met Humbrol en Revell enamel. Het was een leuke kit om te bouwen.
En dan de Japanse Commander boat Pinnace van het Poolse fabricant Modelbud Choroszy, in schaal 1/72 van resin. Ik heb wel enige ervaring met resin modellen, maar telkens weer schrik je als je de doos open doet. Zo veel, veel te kleine, onderdelen die je dus los moet zien te peuteren. Zo fragiel, dat het al breekt als je ernaar kijkt. Wel veel details. De motor zit erin, nu nog de opbouw. “
Rob Geelhoed: ”Ik had voor de modellentafel meegenomen een Formule 1 auto uit 1978, gereden door Niki Lauda; de Brabham-Alfa Romeo BT46 . Ik heb ‘m zelf nog zien rijden - wat vliegt de tijd! Het model is in 1987 opnieuw uitgebracht door Tamiya in schaal 1/20. Ergens in die tijd heb ik het destijds gebouwd, maar enkele jaren geleden heb ik het model een opknapbeurt gegeven en opnieuw gespoten (Tamiya, Vallejo en mrHobby) en uiteraard nieuwe decals (Tamiya en Tabu) aangebracht. De motor heb ik o.a. voorzien van nieuwe bedrading. Verder zijn er diverse after-market accessoires toegevoegd, zoals resin regenbanden en een veiligheidsharnas. Al sinds eind jaren ‘60 ben ik fan van F1 en in de jaren tachtig en negentig was ik zelf actief in de sport als official. Als modelbouwer ben ik fan van Tamiya en ik heb er vooral veel auto's van gebouwd.”
Thomas Hamann: “Mijn kit is een 1/72 Bandai kit van nog een Aura Batler Dunbine robot, deze keer de Todvierres. Deze was beter dan de vorige qua passing, maar had toch nog veel problemen met behoorlijke kieren tussen onderdelen die gevuld moesten worden en een aantal zaken die niet echt goed pasten. Ook viel nogal op dat de kit in de foto's op de doos, niet dezelfde was als wat in de doos zat. Ik heb het model geschilderd met Tamiya en Gunze verfjes.”
Hans Maier
1/35 Airfix WW2 US Military Tractor
Kees Onderwater: “Ik heb een ouwetje en een nieuw project meegenomen. Het diorama stond al eens in half gebouwde vorm op de regiotafel. Het is een WO2 tafereel van een Panther Ausf. A (Tamiya, 1/35) in een hinderlaagopstelling ergens in Noord-Frankrijk in de zomer van 1944. Er zijn ook twee figuren geplaatst, waarvan er één een flesje melk drinkt. De bossages heb ik gemaakt van zeeschuim. Ik heb er veel plezier aan beleefd en ben erg tevreden met de compositie.
Het nieuwe project is een Revell-model in schaal 1/8 van de Mummy compleet met display en cobra slang. Het figuur was redelijk snel in elkaar gezet, met hier en daar wat opvulwerk met vloeibare putty en fijne schuurpads. Na het plakwerk heb ik het in de zwarte primer gezet en gedrybrusht met Deck Tan. De display is in een lichte aardekleur gespoten en ook verschillende keren gedrybrusht met stone en crèmekleuren. Een verder afwerking met highlights en detailwerk volgt nog.”
Jan Edelenbos: “In dit 1/35 diorama van de 101st light company zie je een scene met een Chaffee M24 ergens in Frankrijk in 1944. Om de hoek van het gebouw (niet te zien op de foto) staat een kaalgeschoren dame. De vele figuren in dit diorama leverden het meeste werk op.”
Barend Deichmann: “Deze bouwdoos van de North American B-25J Mitchell is van de firma HK Models, schaal is 1/32. Als extra is er een door de firma Magic Scale Modeling een verlichtingset ingebouwd. Deze toevoeging omvat het starten en draaien van beide motoren met geluid, brandende navigatielichten, landingslichten en cabineverlichting. Dit alles met een centrale computer op een printplaat die ook moet worden ingebouwd. Alles bij elkaar zo'n twintig draden, twee motoren, twee luidsprekers en negen miniledjes. Dus veel draadjes met stekkertjes die in de romp en de vleugels en in de motorgondels een plekje moesten krijgen. Dit houdt ook in dat er flink in het model moest worden gezaagd/geboord om alles te kunnen doorvoeren naar de centrale computer die in het bommenruim is ingebouwd. E.e.a. uiteraard zodanig dat er een compleet model overblijft. De bouwdoos zelf is van een prima kwaliteit en passing. Duidelijke en uitgebreide instructies maken dat de bouw niet echt problemen heeft opgeleverd. De motoren van de bouwdoos met daarin de motortjes van de uitbreiding zijn eigenlijk bouwdozen op zichzelf. Zeer gedetailleerd en goed passend. Het model is geairbrusht met Vallejo Air en geweatherd met wash van Flory Models en Eduard voor de maskeren van de neuskoepel en cockpit etc. De standaard bijgeleverde decals heb ik gebruikt. Uiteindelijk ben ik er zo'n vijf maanden mee zoet geweest. Het was een uitdaging om het de bouwen, met name de inbouw van de verlichting. Met een, naar mijn mening, alleszins redelijk resultaat.”
Zoals gebruikelijk volgen nog wat sfeerkiekjes uit Inter Amicos.
Tekst: leden. Eindredactie: Patrick Verschut. Foto's: Rody Verkruissen en Patrick Verschut