Het aantal bezoekers was ongeveer 30, dus de vakantiestilte lijkt weer voorbij. Op de modellentafel waren er nog lege plekken, wellicht is er in afgelopen maanden minder gebouwd? Handel en zolderopruiming was er te over en menige kit verhuisde naar een andere kast of zolder.
Twee vrachtwagens uit de jaren dertig, geflankeerd door een drietal oude Ford personenwagens uit de zelfde periode. Het leek erop of de spreuk van Henry Ford nog steeds gold: alle kleuren waren mogelijk als het maar zwart is. Een eenzame Harley Davidson, zonder bijbehorend motorclublid en een Volkswagen Caddy in aanbouw completeerden de afdeling wielvoertuigen. Verder een diorama, getiteld 'Polen 1939', met een scene waarin de slagboom omhoog gaat om de Duitse invallers door te laten.
Uiteraard de nodige vliegtuigen, in 1:48 een knalrode demo Sea Hawk en een Bae Hawk met een andere rode kleur. Verder in 1:48 nog een Ju-88 in Nederlandse kleuren, een geval van 'What if', twee Spitfires, een Me-109 en ten slotte een F-15 met opvallende strepen op de romp en vleugels. In schaal 1:72 was ook het nodige te zien: een Fokker F.II en F.III in KLM-kleuren, twee He-219s en een Beech 2000 Starship.
Voor diverse evenementen vroeg onze coördinator bemensing van de regiostand.
Dick Boogaard
Opmerking: de IPMS website laat de foto's verkleind zien. Als je de pagina vergroot tot 130% zie je de foto's in volle resolutie. Gebruik hiervoor bijvoorbeeld de toetscombinatie Ctrl en +
Rob Hamann bracht twee vroege Fokkers van Classic Plane in de schaal 1/72 mee. Bovenaan de F.II in resin met het mooie eerste KLM logo en de F.III in vacform met zelf getekende decals voor de 'standaard' voor-oorlogse uitvoering. Onderaan de F.III, dat was één van Robs eerste vacform modellen. "Ik weet nog wel dat ik daar de harde praktijk van de moeizame verhouding tussen styreen en putty moest uitvinden. Het is ongeveer goed gekomen. Ook de decals waren onderdeel van het leerproces: hoe kleur je een zwart-wit JPEG plaatje (oplossing toen: pixel voor pixel), hoe print je lichte kleuren dekkend met een inkjet printer (toen: op wit decal papier printen op een donkerblauwe achtergrond en dan de passende kleur verf er bij zoeken), hoe teken je aan fraaie kromme lijn (toen: uit de hand, en vervolgens pixel voor pixel bijwerken). Nu gaat het iets vakkundiger en sneller. Wel hebben de modellen inmiddels een fraaie beige kleur gekregen; ondanks het feit dat ze niet in het directe zonlicht staan, weten de fotonen ze toch te vinden."
Patrick Verschut heeft weer een model van vroeger vervangen: zijn 1/72 Revell Heinkel 219 (de mal is uit 1966) is vervangen door die van Dragon (de mal is uit 1991). Hij had het tweede model in mei 2017 als eens half afgebouwd meegenomen. In de aanloop naar die bijeenkomst bleken de staartvlakken iets scheef te staan, die heeft hij toen afgezaagd en alsnog recht gezet. Tijdens de bijeenkomst concludeerde een medebouwer dat de staartvlakken van de Heinkel schuin moesten staan en niet recht. Patrick heeft dat vervolgens nogmaals aangepast. Voor de afwerking in camovlekken koos hij er voor dit met pastelkrijt te doen. Uiteindelijk bleek dit best nog een flinke uitdaging omdat het grootste deel van het krijt tijdens het spuitwerk weggeblazen wordt over het model en je dus vaker moet krijten/spuiten voor een vlek.
Frits Krieg toonde een Tamiya 1/48 Messerschmitt Bf 109E-3. Het model heeft een uitstekende pasvorm en is recht uit de doos gebouwd. Dit toestel werd gevlogen door Adolf Galland bij III./JG26 in augustus 1940 in Frankrijk. Adolf Galland (1912-1996) was één van de eerste Duitse piloten die meer dan 100 overwinningen op hun naam hadden. De leiding van de Luftwaffe verbood hem nog meer vijandelijke vluchten te maken, dit omdat hij belangrijk was voor de propaganda. Mondjesmaat vloog hij nog een missie. Hij werd benoemd tot Generaal der Jachtvliegers en voerde die taak met verve uit. Hij kwam echter in conflict met Hitler in 1944 omdat de laatste vond dat elke Me 262 een zg. Schnellbomber zou moeten zijn terwijl deze als jachtvliegtuig was ontworpen. Van elke tien Me 262s zou er één als jachtvliegtuig gebruikt, de rest als Schnellbomber. In de praktijk kwam hier niet veel van terecht omdat inmiddels de Arado 234 was ontwikkeld die beter geschikt was om bommen te vervoeren en af te werpen. Door al het geharrewar liep alles vertraging op. Galland werd gedegradeerd tot Hauptman en kreeg de leiding over JG 44 , welke de Me 262 vloog. Daar verzamelde hij allemaal piloten die als 'Experten' te boek stonden.
Dick Boogaard had de A-Model 1/72 Beech 200 Starship gebouwd, een ontwerp van Burt Rutan. De verkoop was geen succes, de prijs was niet concurrerend en het bijzondere uiterlijk deed klanten terugdeinzen. Theoretisch maken duwprops minder lawaai, maar door de storende invloed van langsstromende uitlaatgassen is het tegendeel waar. De kit is van A-model en is niet erg fijn afgewerkt. De passing is niet overal even goed.
Jaap de Vries bracht weer twee demo-modellen in de schaal 1/48 mee. Bovenaan de Airfix BAe Hawk in de 'Red Arrows' uitvoering. Onderaan de Trumpeter Hawker Sea Hawk FB.Mk 3, zo uit de doos gebouwd, en geschilderd in de kleuren van No. 738 NAS 'Red Devils' uit 1957. Beide modellen waren zonder problemen te bouwen.
Luuk Boerman (informatie wordt nog toegevoegd).
Tim van Luijk had een oude Revell 1/48 F-15 van zijn vader Arjan meegenomen. Het model is ongeveer 30 jaar oud. Het kleurenschema is dat van de eerste groep F-15 trainingsvliegtuigen op Luke Air Force Base in 1975-1976. Het kleurenschema wordt nu 'Candy cane' (zuurstok) genoemd, en was bedoeld om botsingen tijdens het oefenen van luchtgevechten te voorkomen.
Jan Edelenbos toonde een diorama getiteld 'Polen 1939' waarin Duitse troepen een spoorlijn passeren, en daarbij de slagboom omhoog houden. De belangrijkste modellen hadden we vorige maand al gezien: een Italeri Sd.Kfz. 231 (6 Rad) en een Tamiya BMW met zijspan.
Tim van Luijk had een Duitse Sd.Kfz.7 half track gemaakt van Revell in de schaal 1/72. Tim had het model in vier dagen gemaakt.
Wim Hoogendoorn was begonnen met de bouw van een 1/24 Volkswagen Caddy van het Engelse merk C1 Models. C1 Models levert een resin body, de rest van de onderdelen moeten uit een Revell Golf 1 GTI of Cabrio komen. Wim gebruikt een GTI als donor, waarbij diverse onderdelen op maat gemaakt moeten worden, zoals de bodemplaat en het interieur.
Leo Ripken had de Matchbox 1/12 Harley-Davidson FLH-1200 afgebouwd, die we in juli al grotendeels gebouwd zagen. Met het plastic in drie kleuren, plus rubber banden, valt het bijna niet op dat het model ongeschilderd is gebleven.
Rody Verkruissen had twee oude Fords gebouwd. Bovenaan de Revell/Monogram '32 3-window coupe, recht uit de doos gebouwd. Onderaan de AMT Ford '34 pickup, met motor-onderdelen en velgen uit de spares box. Dit was een oud model van Frans Verkruissen dat Rody mocht hebben. Beide modelen zijn met de hand geschilderd.
Frans Verkruissen leek het leuk om dezelfde auto's als Rody mee te nemen, maar dan als standaard versies. De modellen stammen uit de jaren tachtig en zijn ook omstreeks die tijd gebouwd, recht gebouwd uit de doos, en met de hand geschilderd met Humbrol. Het zijn AMT modellen en wel Ford 1934 pick-up truck, 1932 Ford five window coupé, en als derde de Ford type B Victoria uit 1932. Dit was de eerst V8 van Ford en volgde de fameuze T-Ford (meer dan 15 miljoen stuks) en het type A (4,5 miljoen stuks) op.
Rob de Bie had wat spuitproeven met de verf van Mr Paint meegenomen. Deze verf spuit erg makkelijk en bijzonder strak. Het is een acryl op thinnerbasis, een spuitcabine of masker zijn dus wel nodig. Een Hawk / Italeri 1/48 U-2 was opgeofferd voor de spuitproeven. Rechts liggen nog wat siliconen malletjes en voorbeelden van de gietresultaten met twee verschillende polyurethaanharsen.
Tot slot een paar sfeerfoto's van de avond.
Tekst: leden / Eindredactie: Rob de Bie / Foto's: Rody Verkruissen en Patrick Verschut