Na een tweede coranawinter waren we hard aan een regiodag toen, en Coen had echt helemaal geen zin om weer een jaar zonder nieuwjaarsborrel, dus naar goed Romeins gebruik begonnen we het jaar in maart, uiteraard met borrel. Om extra ruimte te creëeren had Coen een stuk van de loods achter de winkel vrijgemaakt en voorzien van tafels voor modellen. Een prima idee, zo een waarvan je je achteraf afvraagt waarom je daar niet eerder aan gedacht had.
Ondanks dat we deze borrel niet buiten de regio aangekondigd hadden, om de opkomst niet gelijk helemaal uit de hand te laten lopen, was er toch aardig wat bezoek. Niet alleen wat betreft mensen, maar zeker ook wat betreft modellen die op tafel belandden. Dat had er vast mee te maken dat we eigenlijk voor drie gelegenheden modellen hadden staan; de normale opbrengst van bijna een half jaar bouwen, een deel van de modellen die gepland waren voor de afgeblazen ESM, en de modellen voor de nieuwjaarswedstrijd.
De 'normale' modellen waren talrijk en van zeer gevarieerd pluimage. Die laatste kwalificatie zou alleen al door de bijdrage van Rob de Bie verdiend zijn. Hij had een 'kale' Matchbox MiG-21 meegebracht, en het Airfix model van de viertaktmotor. Velen van ons zullen weten dat dat model bestaat, maar hoe vaak zie je die nou in het wild, laat staan keurig gebouwd. Ook van zijn hand een 1/48 Thunderstreak, met een complete set bewapeningsopties, waarvan alles van magneten voorzien was zodat de belading van het eigenlijke model naar believen veranderd kon worden. Voor het gemak had hij ook de mallen waarmee een deel van de bewapening geproduceerd werd meegebracht.
Arie en ik hadden modellen op tafel staan die bestemd waren voor de museum van de KLuHV, voor mij een MLD Dakota, en voor Arie een Hercules en een tweetal Chinooks. Behalve de KLuHV modellen had Arie nog een MQ-9 Reaper (even schrikken hoe enorm groot die drones blijken te zijn), en wat rijdend materieel meegebracht, twee jeeps, een M3A3 Stuart tank, en een M5 Stuart die zijn koepel ingeleverd had.
Willem Bredewoud had een tweetal Tachikawa Ki-54 'Hickory' meegracht, naast zijn bijdrage aan de wedstrijdtafel. Van Hans Stond er een Hurricane, uiteraard op grote schaal. Peter Bracht een Caudron Simoun, een Gloster Meteor, en een hele sliert tanks mee: Een gewone en hybride Sherman, een Churchill, een T-55, een R-35, een M3 CDL (Canal Defence Light, een bruut van een schijnwerper op een tankonderstel), en een Locust luchtlandingstank. Het is me nooit duidelijk geworden of al dit moois bedoeld was voor de wedstrijd of niet; alles stond om genoeg landschap dat het als vignette bedoeld kon zijn, maar Peter was al weg toen de jury aan de slag ging.
Tot slot stonden er nog een Typhoon van Willem Holscher, en een resin Sc-1 Seahawk van Theo. Pas relatief laat kwam Hugo binnen, en dat was aan de modellen goed te merken. Zijn Osprey en F-14 zagen er zeer smakelijk uit, maar vooral zijn F-18E was het ruimschoots waard om er de extra tafel voor te zoeken die hij op deze grote schaal nodig had.
De tweede set modellen bestond uit een zwerm F-16s, een deel van de modellen die bedoeld waren voor de ESM. Arie had er twee van de USAF, en drie uit Singapore staan, terwijl Leon een Nederlander meebracht. Ook van Peter stond er een F-16, deze uit Venezuela, maar ik weet niet of dat toeval was.
En zo komen we dan bij de wedstrijdtafel. Het thema voor dit jaar was vignettes en dioramas. Ik weet echt niet waar de grens tussen die twee ligt, maar als we aanhouden dat een vignette een diorama is dat makkelijk door één persoon mee te leuren is, hadden we een flink aantal vignettes. Twee daarvan waren of leken geinspireerd door de rekening die nog openstond van de Ypenburg display uit 2019; destijds was het niet gelukt de Hiller te produceren, en moesten we ons behelpen met een silhouet in de kring van toestellen, maar nu hadden zowel Maarten van Ginkel als Willem Bredewoud een Hiller Raven neergezet, die van Willem op de grote stille heide, en die van Maarten op een betonplaat met busje die er zeer Ypenburgs uitzagen.
Johan had zijn hexapod, deze keer als 'surf simulator' in plaats van flight simulator, het kippenkanon, een chipmachine, en een L-39 van Breitling op tafel staan. Leon was van de partij met een Sherman en een Luchs. Ik zou eigenlijk moeten zeggen dat ik een paar ouwetjes afgestoft had, maar de straatmuzikant en zijn publiek zijn veel te fragiel om meer te doen dan een keer zachtjes blazen, ondanks dat ze de dertig al gepaseerd zijn, en de draak met gezelschap had dat nog niet nodig.
Mario had Asterix, Obelix, en Idefix op pad gestuurd van Nijmegen naar Maastricht, niet alleen een perfecte imitatie van de comics in stijl en kleur, maar ook een passend eerbetoon aan John van Dinter, die helaas vorig jaar overleed.
's-Middags ging de jury aan de slag met dit alles, en dit jaar was dat meer dan alleen naar de modellen kijken. Er werd uitgebreid informatie verzameld over de technische kanten en achtergrond van de vignettes. De wedstrijd werd, geheel verdiend, gewonnen Mario, Asterix, en Obelix, mijn draak met gezelschap kwam tweedes (de jury is dol op draken; ik ontken iedere voorkennis ten stelligste), en de derde plaats was voor Willem's Hiller op de Heide (met de opmerking dat het wel heel stil was daar). Speciaal voor het kippenkanon werd een poedelprijs ingesteld, vanwege het komieke concept (hoewel dat bloedserieus is).
Normaliter zou ik hier ook noteren wat het thema voor volgend jaar is, maar hoewel Coen dat al verzonnen heeft, is een deel van de uitdaging dat we dat pas kort vantevoren te horen gaan krijgen. We wachten met spanning af.
Al met al een goed begin van het modelbouwjaar.
Rob