Laatste update: 01 april 2019

72

De eerste 'normale' regiodag van het jaar was deze keer bij Maarten in Helmond, en hoewel het niet buitengewoon druk was, was de groep precies groot genoeg om de ruimte gezellig vol te krijgen.

Normale modelbouwers, voor zover dat concept kan bestaan, stapelen hun zolder vol met ongebouwde modellen, en reserveren een klein plekje in dat magazijn om in te werken. Dat gaat in huize Huiskamp toch echt even anders. Daar liggen de ongebouwde modellen onder de schuinte van het dak, en is de zolder zelf in gebruik voor een goed voorziene bibliotheek, compleet met een paar luie stoelen en een leestafeltje. En een meerpersoons werkplek natuurlijk, want er moet niet alleen gelezen en uitgeplozen worden..

Behalve mensen waren er natuurlijk ook een paar modellen. Het gebouwde spul, een Vampire van Leon, een Jagtiger en Raiden van Hans, en een Thunderbolt van Heijmen stonden er vertrouwd fraai uit te zien, maar de verrassing zat ik het ongebouwde spul: er lag zowaar een boot op tafel.

Dat zien we niet vaak bij Zuid. Ben benieuwd hoe die er uit gaat zien in gebouwde toestand.

Rob

Laatste update: 20 maart 2019

66

Net als vorig jaar had Coen besloten er lekker vroeg bij te zijn dit jaar met de nieuwjaarsborrel, en dus waren we op de allereerste zondag van het jaar weer in grote getale aanwezig in de winkel.

showtafel
Zoals te verwachten betekent een groot aantal aanwezigen ook een groot aantal modellen, dus er was genoeg om neer te kijken. Rob de Bie had, zoals we dat ondertussen een beetje van hem gewend zijn, wat drones meegebracht, deze keer een hele familie Firebees. Daarnaast stond er van zijn hand een Thunderstreak, waarvan de indrukwekkende collectie bewapening en de ophangpunten voorzien waren van ingebouwde magneten, zodat er eindeloos gespeeld kon worden met verschillende wapenladingen. Een hoop werk, maar dan heb je ook wat.

Peter Ibes had een Gladiator in Noorse kleuren bij zich, een Corsair, en een duo Mustangs. De Mustang was een populair onderwerp deze ronde; Peter Lambeek had er eentje bij zich in racer kleuren, en de jeugd, deze keer vertegenwoordigd door Merijn Ibes, had er eentje van Lego staan. Arie had zich zoals gebruikelijk flink uitgeleefd op Nederlands materiaal, in de vorm van een Alouette, MBB105, en een F-16 in feestkleuren. Aad was met een laat model Spitfire van de partij.

Leon had zijn ondertussen afgebouwde Me163 en Storch op de tafel staan. Van Bert van der Loo stond er een MiG-23. Henk had een P-70 meegebracht met open(gewerkte?) cockpit, en Theo Biesebroek tot slot had een X-47B bij zich, ook een drone, maar dan technologisch een wereld verwijderd van de Firebees van Rob.

Niet alles wat er stond kon vliegen. De Ferdinand Tiger met E75 toren van Danny kan, als luchtafweertank, ronduit vliegtuigonvriendelijk genoemd worden, maar het blijft natuurlijk een fraai model. Daar naast stond een doos Romeinen van Mario opgesteld, compleet met achtergrondverhaal. De Fiat racewagen was van Geert, onze locale autospecialist. Ik zelf had wat figuren op tafel staan; een tweetal uit de film Labyrinth, waarvan een met compleet vervangen gezicht, en een experiment in haarbouw op basis van een overtollig hoofd uit de schrootbak van Godfried. Ik ben niet ontevreden, maar voorlopig ga ik toch maar terughoudend zijn in het aanbieden van mijn diensten als plastisch chirurg of zelf maar kapper..

Voor dit jaar was de gebruikelijke wedstrijd vervangen door een project om een kalender te maken met bouwers en hun modellen er op. Door wat onduidelijkheden heeft het niet direct storm gelopen met de inzendingen, maar Coen heeft me verteld dat hij genoeg materiaal binnengekregen heeft, en dat de kalender er echt gaat komen.

Voor 2020 hebben we weer een 'normale' wedstrijd, met dit jaar als thema Nederlandse luchtmacht. Aangezien onze Belgische gasten bij die aankondiging een tikkie beteuterd keken, gaan we niet flauw doen, en mag de Belgische luchtmacht ook meedoen. De inherente dwarsigheid van regio zuid kennende, verwacht ik persoonlijk een tafel vol Belgisch materieel, met een paar Nederlanders van de hand van de aanwezige Belgen...

Naast het wedstrijdgebeuren, had Coen nog iets speciaals in petto. Gerard en Godfried, ter plaatse losjes bekend als de hangouderen, werden geeerd met een eigen "straatnaam" binnen winkel, uiteraard tot algemeen amusement.

Rob

Laatste update: 03 april 2019

187

Voor maart hedden geen regiodag gepland staan, maar iets veel fraaiers. Gerard en Paul hadden geregeld dat we een dag rond konden kijken bij de Historische Vlucht van de luchtmacht, in een gecombineerd uitstapje met regio Zuid-West. We waren daarvoor te gast op een militaire basis, dus het moest allemaal wat strakker georganiseerd worden dan gebruikelijk. Dus stonden we met de hele meute rond half elf opgesteld tussen in een sluis van twee poorten die de hoofdingang van de basis vormt. Onder het wachten op de (relatief) laatkomers kwamen camera's te voorschijn, maar dat ging mooi niet door: op een militaire basis geen plaatjes. Leek me op dat punt (direct zichtbaar vanaf de openbare weg) een tikkie overdreven, maar in sommige dingen moet je gewoon principieel zijn. Gelukkig mochten we binnen de gebouwen van de KLUHV wel fotograferen.

 Vanaf de poort was het een serieus eind naar de gebouwen waar de KLUHV woont, dus als voorafje reden we in colonne door de woeste uithoeken van de vliegbasis. Ik had gedacht dat plastic modellen niet aan bod zouden komen vandaag, maar dat liep toch even anders. Bij binnenkomst in de ruimte van de KLUHV vielen drie dingen onmiddellijk op: de tafel met een kleine collectie gebouwde modellen, de tafel met ongebouwde modellen waar prijskaatjes bij stonden, en de kannen met koffie. De taferelen van welwillende chaos laten zich raden. De koffie en ongebouwde modellen verdwenen als sneeuw voor de zon, en wat de verzamelde bouwers niet gelijk inpikten aan plastic, ging met Coen mee voor de winkel. Ook de exemplaren van het boek van de KLUHV hadden wat weg van warme broodjes.

Toen de rust wat was weergekeerd, verdeelden e ons in twee groepen die onder belegeiding van Gerard en Paul op pad gingen door het domein van de KLUHV. Voor de groep waar ik in zat, stond eerst de hangaar waar het zaaltje aan vast zit op de agenda. Hier worden de vliegtuigen onderhouden, hoewel in sommige gevallen 'herbouwd' een beter woord is. Van tenmiste één toestel lagen de vleugels helemaal uit elkaar, de nog bruikbare of al herbouwde onderdelen keurig gesorteerd in een stellingkast, alsof het een groot uitgevallen bouwdoos betrof. Sommige onderdelen waren te ver heen, en die worden dan in de eigen werkplaats opnieuw uit hout of metaal geproduceerd, uiteraard volgens originele specificaties.

 Voor onze groep stond daarna het eigen museum op de agenda. Fraaie displays van foto's en vooral heel veel 1/72 modellen. Ik heb vaak in musea enigzins meewarig het hoofd geschud over de kwaliteit van de getoonde schaalmodellen, maar deze collectie was prachtig en ik weet zeker dat met een aantal van de modellen prijzen gewonnen zouden kunnen worden. Snoepen voor modelbouwers dus. Helaas stond alles (terecht) onder perspex, dus in veel gevallen heb ik geen behoorlijke plaatjes kunnen schieten.

Onze volgende bestemming was een hangaar waar een aantal toestellen stond die in ieder gaval niet volledig in de revisie zaten; ze zagen er voor deze leek gebruiksklaar uit. Nu is gebruiksklaar met deze oude toestellen altijd een relatief begrip; Gerard vertelde bijvoorbeeld dat het onderstel van de Ryan STM-2 zo soepel geveerd is dat je bij de landing donders goed op moet passen dat je de vleugeltips niet in de grond steekt, met alle reparatiekosten een mens en machine vandien. In diezelfde hangaar stond ook een 1:1 model van een Spitfire, die je ons op de beschildering na zo voor echt had kunnen voorkomen. Helaas was het er vrij donker, dus geen bruikbare foto..

Daarna was het tijd voor de lunch, in de alleraardigste messhall van de KLUHV. Het had wat voeten in aarde maar uiteindelijk lukte het toch om toegang te krijgen tot de hangaar met de Mitchell, al moesten we daar even op wachten. Niet erg, want Gerard en Paul hadden so-wie-so nog wat met de meute te bespreken. De collectie van het eerder genoemde museum vertoont namenlijk nog een paar gaten. Bouwdozen waren veelal reeds ingekocht, maar er was behoefte aan handjes om ze daadwerkelijk te bouwen. Of er mensen waren die belangstelling hadden..
Binnen een week stonden er namen achter 11 modellen, en eerlijk gezegd denk ik dat er dat nog wel meer gaan worden, zo niet onmiddellijk, dan toch als de eerste golf opgeleverd is.

Als afsluiter was het dan toch tijd voor een bezoek aan de B-25. Daar waren wat problemen aan geconstateerd, dus ook die stond in een hangaar voor groot onderhoud, met afgekoppelde vleugels. Zelfs gekortwiekt is het een zeer indrukwekkend toestel. Ik weet niet waar de bombardementstekens onder de cockpit vandaan komen, maar de gespleten eend is een bona fide kill marking, als gevolg van een ontmoeting tussen een propellor en een onfortuinlijke eend..

Paul, Gerard, en alle anderen die ongezien geholpen hebben deze excursie mogelijk heel hartelijk bedankt voor deze ervaring.

Rob