Auteur: Walter Sonderman
Toen ik een tijdje terug, nog pre-Corona, noodgedwongen drie weken thuis moest blijven met een vervelende aandoening (gordelroos), had ik na een paar dagen alweer de energie én dus de tijd om met een klein modelbouwprojectje te beginnen.
Ik had vlak daarvoor bij Free Times Hobbies de 1/350 “Natick-class” sleepboot van Orange Hobby besteld. Waarom zo’n sleepbootje? Ik bouw natuurlijk moderne oorlogsschepen, daar is op zich genoeg van op de markt, maar het ontbreekt eigenlijk aan schepen, die maken dat zo’n modern oorlogsschip kan functioneren. Van schepen uit de zogenaamde “Fleettrain”, tankschepen, bevoorradingsschepen, reparatieschepen en sleepboten, zijn er in 1/350 maar bar weinig van op de markt. Toen die Natick-klasse sleepboot op de markt kwam bestelde ik die daarom gelijk, tezamen met een Engelse sleepboot, de Rowangarth.
Op foto’s van Amerikaanse vliegdekschepen die aan het aanleggen zijn, zie je vaak een stuk of drie van dit soort sleepboten bezig zo’n 100.000 ton metende kolos in de haven te manoeuvreren. Zonder die sleepboten kan zo’n carrier niet zelf aanleggen.
Van de Natick-klasse zijn er maar liefst 77 gebouwd, wat aangeeft hoe belangrijk de Amerikaanse marine deze schepen vindt. Met maar 356 ton waterverplaatsing en 33 meter lengte zijn het kleine schepen, maar voor een havensleepboot nog behoorlijk groot. De schepen uit de klasse zijn op één na, vernoemd naar “Native American” (met andere woorden Indiaanse) plaatsen en begrippen: de Manistee, die ik heb gebouwd, is vernoemd naar de plaats met die naam, dat op zijn beurt weer uit het Ojibwa komt en “rivier met eilanden aan de monding” betekent.
De kit.
De kit heet “Large District Harbor Tug YTB-782 (Yokosuka)”. Dat is een accurate beschrijving, want twee van de drie boten die uit de kit kunnen worden gebouwd waren gestationeerd op de Amerikaanse marinebasis in Yokosuka, Japan: de Manistee (YTB-782) was één daarvan. Het is een zogenaamde multimedia kit, die dus onderdelen van kunsthars, gedraaid metaal en foto-ets bevat. Daarnaast is er een klein, maar uitgebreid decalvelletje.
De bouwinstructies omvatten vier pagina's en zijn van topklasse. Elke montagestap wordt afgebeeld in goed geïllustreerde diagrammen met de kunsthars-, foto-ets en gedraaide metalen onderdelen duidelijk herkenbaar. Prima schilderinstructies met generieke kleurreferenties zijn opgenomen, met op de laatste pagina de plaatsing van de decals voor elk van de drie sleepboten.
De romp bevat, zoals elke kunsthars kit, heel veel detail, maar laat zich lastig van de gietboom verwijderen. Zorgvuldig zaagwerk is noodzakelijk, en dan is er toch nog iets van herstelwerk aan de kiel nodig. De bovenbouw en de stuurhut zijn de andere grote onderdelen, hoewel dat begrip heel betrekkelijk is bij een modelletje van maar negen centimeter lang. De rest zijn soms piepkleine kunsthars delen, kaapstanders en de monden van de blusinstallatie van gedraaid metaal en foto-ets voor de relingen, het dek van de achtersteven, de onderkanten van de kaapstanders, de deurtjes.
Ik bouwde, zoals ik altijd doe met kunsthars kits, de romp eerst op met alle kunsthars en foto-ets onderdelen zoals de reling, de kaapstanders en het achterdek. De bovenbouw en de stuurhut werden separaat opgebouwd, ook hier met alle foto-ets relingen, deurtjes, laddertjes, reddingsvlotten (die elk uit drie foto-ets delen en één kunsthars deel bestaan, en daar zijn er zes van). Sowieso laten de deurtjes zich onmogelijk plaatsen als je eerst de reling en de stuurhut erop zet, daar is eenvoudigweg te weinig ruimte voor. De schoorsteen is één kunsthars deel(tje), dat behandelde ik apart: er moeten namelijk decals met de naam op.
Eerst werden de romp, de bovenbouw en de stuurhut in Haze Gray gespoten. De boeg en zijkanten van de romp zijn voorzien van behoorlijk grote grijze rubberen stootranden (ook wel “fenders” genoemd). Zorgvuldig afplakwerk is hier nodig. Daarna werd de romp afgeplakt om het rood van de onderkant te doen. Bij wijze van uitzondering verfde ik de dekken met de hand in plaats van met de airbrush donkergrijs. Ik wilde de acrylverf van Vallejo met de kwast proberen, en dat ging best goed, zeker op deze kleine oppervlakken. Een tegenvallend onderdeel is het schroefje van kunsthars, dat lijkt op een speelgoeddingetje: daar komt nog wel een oplossing voor. Ook de draairichting van de schroef is precies verkeerd om, als bij vrijwel alle schepen moet deze rechtsom draaien. Maarten (Schönfeld) zal proberen een goede schroef te fabriceren.
De raampjes van de stuurhut en de patrijspoorten van de bovenbouw werden met de hand in zwart ingevuld. Een klein kwastje, verdunde verf en een vaste hand. Met diezelfde vaste hand werden de brandkranen en de slangen van een ander kleurtje voorzien. Er zijn grenzen aan wat je met een airbrush kan (en wil).
In dit stadium plaatste ik ook de decals met naam en nummer op de romp. Met Daco Orange en met een laag matte vernis (wel met de airbrush) werden deze geseald. Ik dacht nog even in een flauwe bui het scheepje de naam “Gordell Rose” te geven, maar daar zag ik maar vanaf….
Afbouw en conclusie.
Als laatste volgde de montage van de bovenbouw en de stuurhut op de romp en alle losse kleinere onderdelen zoals de mast. Die klapte ik neer op de daarvoor bestemde foto-ets standaard. Tijdens het duwen van een carrier wordt de mast ook meestal neergeklapt.
Er is door Orange Hobbies voorzien in een doorzichtige plastic standaard, maar ik had vóórdat ik met de bouw begon al voorzichtig twee gaten in de romp geboord om hem met twee stalen staafjes op een nette, houten standaard te zetten die ik ooit op een ESM had aangeschaft.
Na drie weken was ik niet alleen van mijn pijnlijke aandoening genezen, maar had ik ook een leuk klein modelletje van een sleepboot erbij. Een prima kit met veel detail, maar door de grootte (negen centimeter) met heel veel kleine onderdeeltjes, en door het multimedia karakter niet voor beginners geschikt.
dit artikel werd gepubliceerd 9 maart 2021 door Walter