Auteur: Walter Sonderman
Het jaarlijkse hoogtepunt voor de Nederlandse modelbouwer is natuurlijk de traditionele Euro Scale Modelling, de ESM, op zaterdag 23 november 2019.
SIG Warships was uiteraard weer paraat, maar omdat we dit jaar ook de Regio West-Friesland hadden overgenomen en omgedoopt hadden in Regio Alkmaar e.o., had Jos naast elkaar tafels geregeld voor beide “afdelingen”. Tevens was er een tafeltje geregeld voor eventuele verkoop, waarvan grif gebruik werd gemaakt en waarvan ook erg tevreden geluiden waren te horen. Jos zelf en Marcel hadden het meeste aan te bieden met modellen, boeken en zelfs een Proxxon zaagtafel, die eind van de dag ook niet meer mee terug hoefde. 
Ik had die ochtend Marcel in Alkmaar opgehaald om de reis naar Houten te ondernemen, met modellen voor de show en de handel van Marcel kon ik niet meer via de binnenspiegel naar achteren kijken, maar ’s avonds op de terugweg had ik volop zicht. Hij was helemaal los. Rond kwart voor acht vertrokken Marcel en ik uit Alkmaar om rond negen uur te verschijnen om de stand op te bouwen, de noodzakelijke polsbandjes voor onze leden te regelen en andere voorbereidingen te treffen.
Het sjouwen van de Intrepid-kist is met z’n tweeën een makkie, en opbouwen van de stand(s) kost met al onze ervaring nauwelijks drie kwartier.
Hoe succesvol dan ook als je zelfs maar een euro krijgt voor een kit-die-je-toch-niet-meer-in-elkaar-zet (en in de kliko gooien doen we nooit, hé?), waar het echt om gaat is de show. We hadden van de organisatie een plekje gekregen vlak naast het café en dus ook vlak naast de ingang. Dat merkten we: na een wat twijfelend begin, liep het na elf uur behoorlijk vol met kijkers (“zeg, hoe maak je die zee”…) en dus ook kopers. 
Het weekend ervoor was ik met Naval Models naar de SMW in Telford geweest en had daar gemerkt dat met een open blik naar het publiek je meer mensen bereikt. Nu is “socializen” toch een hobby van me (en ook een gedeelte van mijn werk). Zo stond ik een jongen van een jaar of elf te woord, die heel enthousiast vertelde over zijn plannen met een 1/72 Mitsubishi Zero van Airfix. Hoe kwam die jongen nou bij ons -Warships 1/350- terecht? Nou, hij vroeg zich af hoe we zeeën maakten…want hij wilde die Zero, in zee neergekomen na een luchtgevecht, maken. Ik heb hem uitgelegd hoe hij dat het beste kan doen, naderhand kwam hij me zelfs halen om aan een tafeltje van het café te laten zien wat hij had gekocht. Hij was in de junior-plakkershoek ook al bezig geweest. Tja, zo win je modelbouwharten. Zijn wij niet allemaal door onze vaders op deze manier in het modelbouw-metier getrokken? Tegen het einde van de dag kwam hij me nog bedanken voor alle adviezen en heb ik met hem afgesproken, dat hij zijn model volgend jaar laat zien.
Wat hadden wij nu zelf mee: om met Warships te beginnen, 27 oorlogsbodems van alle groottes en tijden sierden onze stand. Aan de andere kant stonden bij de Regio Alkmaar e.o. tanks en een diorama van Marcel, tanks van Jos, vliegtuigen van mijn broer Marc in 1/72, auto’s van Jos’ broer Ruud en van Sjaak, MTB’s (motortorpedoboten) van Han en twee F7F Tigercats in 1/48 van mij. 
Voor de schepen waren we erg verguld met de inbreng van onze Belgische vrienden als Johan en Steven. Johan had zijn prijswinnende HMS Ark Royal mee, terwijl Steven met zijn USS Princeton de prijs binnenhaalde in de wedstrijd. Johan had daarnaast ook nog het Japanse slagschip Ise mee. 
Jos, Ed en ik hadden wel weer een grote input, maar we waren bijzonder blij niet één, maar zelfs drie kruisers van de Engelse County-klasse te kunnen tonen. Twee ervan waren door Jos en Maarten gebouwd uit het Trumpeter-model (respectievelijk de Cornwall en de Suffolk), de andere was door Ed als scratchbuilt model gestart als de Kent. Ondanks dat het zusterschepen waren, konden deze drie schepen onderling niet meer verschillend zijn, wat je dus mooi kan tonen als je in dezelfde schaal bouwt.
Ed had ook nog de slagschepen Alabama, Gangut en Roma mee (de laatste is een scratchbuilt), alsmede een gedeelte van de Japanse vloot, waaronder de kruiser Mogami. Jos had zijn Bismarck en Saratoga weer eens afgestoft. 
Ik had de Intrepid weer eens mee, maar ook mijn inmiddels gereedgekomen Nederlandse kruiser De Ruyter, een resin-kit van Naval Models. Op Telford had die al veel reacties opgeleverd, en dat was op de ESM niet minder. Uiteraard was die de De Ruyter voor mij een natuurlijk project (ik bouw alleen na-oorlogs) en dan ook nog een bijzonder project. Weer iets anders dan al die mooie, maar ook eeuwige Bismarcks, Hoods, Yamato’s….Meerdere mensen kon ik naar Naval Models in de andere hal doorsturen. Ik heb inmiddels ook een bouwverslag geschreven, dat hopelijk binnenkort de pagina’s van een komende MIP zal sieren. 
Verder kon ik eindelijk, na een gezamenlijk project met Jos, de Gearing-klasse destroyer Frank Knox als gereed beschouwen en laten zien. 
Met zo’n gezamenlijk project leer je van elkaar wat bouwtechnieken: ik heb er al verschillende van Jos “geadopteerd”, zoals het eerst spuiten van het dek inclusief foto-ets, het “riggen” (de kabels tussen masten) enzovoort. Verder had ik wat vroege raket-onderzeeërs met de Regulus I-raket aan boord mee zoals de Gato-klasser Tunny en de prachtige resin Halibut uit de BlueRidge-kit.
Het bemannen van de stand was met zo veel mensen beschikbaar geen probleem, ook de verkoop werd moeiteloos door iedereen overgenomen, en we hadden dan ook ruim de gelegenheid om over het terrein te lopen, wat met bekenden te praten en wat noodzakelijke (nou, ja, min of meer dan toch) voorraad in te slaan. In onze zaal was dan ook nog het grootste gedeelte van de IPMS, zoals onze broeders van de Regio Noord-Holland en de IPMS infostand gehuisvest. Zelf was ik op de valreep hoogst succesvol met de aankoop bij Ralf Schuster van NNT-modell van de zware Amerikaanse kruiser USS Salem, een model van VeryFire, in samenwerking met BlueRidge ontwikkeld en als zodanig eerst alleen op de Amerikaanse markt verkrijgbaar.
Een lange dag, zeker, maar op zich liep alles op rolletjes, wat ik ook begreep van wat mensen van de organisatie die ik kon spreken. Er zullen echt wel zoals elk jaar wel dingen zijn geweest die wat minder liepen, maar met goedwillende amateurs zoals wij allen toch zijn, mogen we best wel eens trots zijn op de ESM. Hoop dat dat tijdens de ALV ook blijkt.
De volgende show is eind maart 2020, bij de EME in Lingen, waarvoor Berthold Tacke al druk reclame voor liep te maken. Dat betekent, dat we de komende tijd eindelijk weer eens kunnen gebruiken voor wat de kern van modelbouw is: het plakken van een stukje plastic op een ander stukje plastic….