De SIG Warships was een aantal jaren in september een trouw bezoeker aan de International Small Scale Convention in Lingen, Duitsland. Met de organisator van dat evenement, Berthold Tacke, hebben we dan ook een goede relatie opgebouwd.
Nadat Berthold vorig jaar had besloten de ISCC op te heffen en met de EME samen te voegen waren we toen tevens present, nu op een tweedaags-evenement in een grotere locatie, de Emslandhallen in Lingen. Dit jaar waren we ook van de partij.

Het is toch altijd een vroeg gebeuren, zo’n modelbouw-evenement. Reizen en opbouwen neemt nou eenmaal tijd in beslag. Het opbouwen hadden we het weekeinde ervoor, in Berkhout, kunnen oefenen, voor 4,40 meter waren we een half uur á drie kwartier bezig.
Het reizen naar Lingen is een ander dingetje, dat is twee en een half uur. Zo zette ik op de bewuste zaterdagochtend om half vijf mijn wekker, maar om een of andere redenen was ik al om kwart voor vier wakker. Douche, koffie, katten eten geven, het verslagje van Berkhout ff schrijven en naar de redactie versturen, toen Jos om haf zes aanbelde had ik al een werkdag achter de rug!
Na een voorspoedige tocht waren we wel redelijk op tijd en konden dichtbij de ingang parkeren. Omdat we op vrijwel dezelfde locatie zaten als vorig jaar (en de hal dus kenden) liepen we met onze spullen een openstaande deur aan de zijkant in en begonnen de stand op te bouwen. Toen realiseerde ik me dat we nog onze polsbandjes moesten ophalen, groot was de verbazing bij de ingang toen we vanuit de hal in plaats vanuit het parkeerterrein opdoken. “Hoe..hoe zijn jullie binnengekomen?” Ik had nog een Star Trek-achtige verklaring in gedachten (iets met teleportatie:“beam me up, Jos..”), maar besloot maar in stilte van het moment te genieten. De eerste hand drukten we met Bruno Ghuijs, die bij die ingang als “portier” door Berthold was ingehuurd en zelf met de Twenot een stand bemande. image 2018 09 23 4
Met z’n tweeën konden Jos en ik de aangevraagde 4,40 meter gemakkelijk opvullen. De voor de grote carriers aangeschafte Trumpeter-vitrine van 1,20 meter bleek meer een fitness-apparaat te zijn dan echt praktisch en is vervangen door een lichtere vitrine en kist. Hij doet nu dienst in een rol waarvoor hij eigenlijk ook is gemaakt: als vitrine thuis in de hobbykamer. Met de nieuwe kist is er ook meer ruimte in een auto, en we worden inmiddels tamelijk bedreven in het voorbereiden en opbouwen van het blokkensysteem voor de stand.

image 2018 09 23 3.jpg

We kregen er van onze buren, IPMS Antwerpen, nog een metertje bij. Dat werd opgevuld door Rob Swart (van de Twenot) met zijn mooie 1/35 Italeri PT Boat, die daarvoor een plekje zocht. De week ervoor, bij de Modelbouwdag in Berkhout, hadden we hem (zowel de PT als Rob) ook al gezien. De modelbouwhobby is van “zolderkamerplakken” naar een sociaal gebeuren geëvolueerd, zoals we ook dit weekend weer konden zien.

image 2018 09 23 006
We waren ruim voordat de kassa’s voor het “reguliere” publiek open gingen gereed, dus ik kon daarna van een ontbijtje met verse broodjes en koffie genieten. Jos had zijn eigen “pakkie brood” mee.

image 2018 09 23 1image 2018 09 23 1
Jos had natuurlijk zijn “Saratoga” carrier en de slagschepen “Missouri”, “Yamato”en “Texas” mee, maar ook de “Alaska” in aanbouw. Ik had ook bekend werk mee, mijn “Intrepid” carrier en de “Ise”- helicoptercarrier. Deze zeven schepen namen alleen al 3 meter in beslag, de rest vulden we op met kleinere schepen. Ik had een kistje met wat Amerikaanse onderzeeërs mee: de “Halibut”, de “Nautilus”, de “Skate”, de “Scorpion”en de “Albacore”: deze boten zullen overigens allemaal onderwerp zijn van een nog te schrijven artikel in de MIP en op onze website: https://www.ipms.nl/sigs/sig-warships-1900-1999-in-scale-1350.

image 2018 09 23 009

 

image 2018 09 23 6

Nadat we ons “gesettled” hadden, was het goed om te zien dat Berthold de scheepsbouwers allemaal bij elkaar had gezet. De begroetingen waren daarom allerhartelijkst, als oude vrienden. De jongens van IG-Waterline stonden tegenover ons, de "VMF-06 German Gamblers" naast ons. Met Dirk Mennigke, Frank Ilse en Chistian Bruer van die laatste hebben we het altijd goed kunnen vinden. Frank, ook een “carrierbouwer” zoals ik, had naast zijn bekende “Enterprise” een in aanbouw zijnde “Midway”-carrier (uit scratch) mee. Scratchen gaat mij nog te ver, maar als daar nou eens een 1/350 kit van zou uitkomen! Hij was op zijn beurt blij een compleet gebouwde “Intrepid” te zien. We wisselden veel ervaringen uit: dat bedoel ik, zo heeft de hobby een sociale kant. Hij nodigde ons gelijk uit om half september naar Hamburg te komen, naar de International Shipmodeling Days in het International Maritime Museum Hamburg.

image 2018 09 23 7
Torben Keitel was de volgende, die om onze schouders hing. Torben is ook lid van de German Gamblers, maar bemand ook samen met Sven Schönyan en diens vrouw de stand van SSN-modellbau (http://www.ssnmodellbau.de/index.php). SSN-modellbau specialiseert zich in de verkoop én de eigen ontwikkeling van accessoires in kunsthars en fotoets voor schepen. Frank en Torben zijn overigens, net zoals ik, redelijk gespecialiseerd in Amerikaanse moderne schepen. Een aantal pitstops bij de voorraad van Sven en Torben zorgden ervoor, dat we niet met lege handen huiswaarts keerden. Wat handel betreft, was er namelijk, voor ons althans, niet zo heel veel nieuws. Wel konden we de Trumpeter-kit van de Italiaanse kruiser “Zara” bekijken. Er werd aanvankelijk gevreesd dat dit een opgewaardeerde HobbyBoss-kit zou zijn (die op zijn beurt weer opgewaardeerd was van de 1/400 Tauro-kit), maar het bleek hier dus wel degelijk te gaan om een nieuwe kit, met veel fotoets. Jos kon hem natuurlijk weer niet laten liggen. Tja, je kunt er beter mee verlegen zitten dan om verlegen, hé. Een bekende modelbouwerskwaal.

We hadden over belangstelling niet echt te klagen, al wisselden we meer informatie uit met onze Duitse vrienden en met de overige vertegenwoordigers uit IPMS-kringen. Meindert de Vreeze, Jan de Haan, Sjaak van der Meij kwamen even langs. Meindert en Sjaak zaten met Cees Regeling, Michel v/d Heuvel en Peter Booij een hal verderop te plakken. Ze noemen zichzelf ook wel de “witte-lampen brigade”, vanwege een duidelijke reden.

image 2018 09 23 015
We zaten in de wedstrijdhal, waarvan Berthold had gehoopt 1.000 modellen te zien. Die waren er niet (hij kwam zelf tot 476, nog steeds een respectabel aantal), mijn indruk was dat de scheepsbouw ook wat minder vertegenwoordigd was.

We bleven weer twee dagen, ik had nu een hotel op 10 minuten lopen in de stad geregeld. Kort na de lunch piepte ik even weg om zowel in te checken als te betalen (en om even een wandelingetje te kunnen doen): zo was ik de grote drukte van al die modelbouwers voor, want daar zat het hotel vol mee. In de stad vonden ’s avonds ook een prima restaurant, Steakhaus Vaquero. Argentijns, dus niet erg vegetarisch, maar de drie andere V’s waren goed vertegenwoordigd: Veel, Vlees en Vet. Na een lange dag sliep ik als een blok en was zelfs vóór de wekker, die ik al op zomertijd had gezet, wakker. Zoals gebruikelijk in Duitse hotels was het ontbijt prima, met goede koffie en verse, knapperige broodjes. Én, zoals ik had verwacht, vol met modelbouwers.

De zondag bleek wat meer een familiedag te zijn met iets minder volk dan de dag ervoor, maar we hadden wederom aanloop zat. Michiel en Jaap Woort en Henk de Jong kwamen nog even langs, en we namen ook de tijd om de andere hallen verder te verkennen. Zoals eerder gezegd, ik kon, op wat spul van SSN Modellbau na, niet heel veel van mijn gading vinden. Dat was maar goed ook, want ik heb eigenlijk alles in voorraad wat ik wil bouwen. Met Frank Ilse had ik ook de tijd om me te buigen over de “Tilly”-vliegtuigkraan die op onze carriers staat. De “Tilly” gaat even van mijn “ Intrepid” af om het kraangedeelte te herbouwen met foto-ets, zoals Frank had gedaan. Tevens vonden de scheepsbouwers een moment op met z’n allen op de kiek te gaan.

image 2018 09 23 018

De prijsuitreikingen van de wedstrijd waren al vlak na de lunch, en zo rond 4 uur ’s middags begonnen we met het opruimen van de stand. Na afscheid te hebben genomen van wat bekenden togen we voor vijf uur alweer huiswaarts. Onderweg vierden we met een mixed grill bij de Van der Valk in Wolvega het einde van het weekend.
Een gezellig en goed georganiseerd evenement, wat ons aangaat een blijvertje op de agenda, en echt een aanrader voor wie er nog niet is geweest.

Bijgaand een aantal impressies van het evenement, de wedstrijd en onze stand.

Auteur: Walter Sonderman

image 2018 09 23 13image 2018 09 23 13image 2018 09 23 13image 2018 09 23 13image 2018 09 23 13