Het jaarlijkse hoogtepunt van de modelbouwer is natuurlijk de traditionele Euro Scale Modelling, de ESM. Deze keer op 29 oktober, en wederom een prachtige herfstdag om binnen te zitten;-).

 

De ESM is altijd goed bezocht, maar het leek weer wat drukker dan vorig jaar. Naast “De Blokhoeve” in Nieuwegein, waar dit evenement elk jaar plaatsvindt, bleek ook een rommelmarkt te zijn georganiseerd. Dat zorgde bij aankomst aanvankelijk voor wat problemen met parkeren, want de gemiddelde rommelmarktbezoeker is blijkbaar al eerder uit de veren dan de gemiddelde modelbouwbeursbezoeker. Het bleek echter ook een voordeel: de veelal mannelijke helft van het gemiddelde rommelmarktbezoekersechtpaar (ik vraag me af wat dat met scrabbelen oplevert) was erg geïnteresseerd om ook even zijn jongensdroom in de praktijk te zien. So hep elk nadeel ook se foordeel.

Jos Visser, coördinator van SIG Warships 1/350, Ron Bergsma en ik hadden om iets voor negen uur afgesproken om de stand op te bouwen, de noodzakelijke polsbandjes voor onze leden te regelen en andere voorbereidingen te treffen.

We hadden weer onze gebruikelijke 8 meter tafel geregeld. Een beetje slagschip in onze schaal is al een centimeter of 70, een moderne Nimitz-carrier is bijna een meter lang.

800 centimeters zitten dan best snel vol, zou je zeggen, maar dan heb je buiten het door Jos vervaardigde standmateriaal gerekend. Het is het beste te omschrijven als grote Duplo-blokken, die als een Matroesjka-pop in elkaar schuiven en zo eenvoudig te vervoeren zijn. Met die Duplo-blokken kunnen we een stand in twee nivo's op ooghoogte opbouwen, belangrijk voor de nieuwsgierige kijker die kleine details wil bekijken zonder bijna op z'n neus te vallen (of erger nog zijn fotocamera of rugzak op onze modellen te laten vallen), en dan heb je het ineens over 16 meter.

We zetten de modellen die hun eigen vitrine hebben op de onderste rij, de modellen zonder vitrine (en dus het meest kwetsbaar zijn) bovenop.

image 2018 02 17 1

image 2018 02 17 2

Die vitrines zijn ook weer zo’n verhaal, ik had een joekel van een Trumpeter-vitrine aangeschaft (op de groei, er moeten Amerikaanse supercarriers van een meter in kunnen), Jos had er een mooie grondplaat en kist omheen gebouwd, een tamelijk zwaar geheel. Het is dat ik regelmatig in de sportschool te vinden ben. Toch bewees zo’n vitrine zijn nut: ze worden gebruikt als bartafel, voor vermoeide personen (de ietwat ouderen) om op te leunen of om net aangekochte koopwaar te bewonderen, want in een plastic zak zie je niet zoveel. We stonden namelijk in een hoek, waar om een of andere redenen niet zoveel licht was, maar dat mocht de pret niet drukken.

We hadden dit jaar een bijzonder ruime inbreng van onze SIG-collega’s, dus het werd een lekker volle “stand”. De inbrengers waren, behalve Jos en ik, Ed Oosterlaken met o.a. de USS Franklin carrier, de gescratchbuilde Vitterio Veneto, de HM Tromp (waarvan binnenkort een artikel in de MIP), de Russische kruiser Varyag en de Britse kruiser “Belfast”. Verder stonden er destroyers en drie “Flower”-klasse korvetten. Uit België kwam Werner de Keersmaecker, die behalve zijn fijne modellen van U-boote en escorteschepen ook een aantal voorbeelden van zijn techniek om “zeeën“ te maken kon laten zien om de vele vragen over hoe je water maakt te kunnen beantwoorden. image 2018 02 17 7Ook uit België kwam Johan Ceuppens, die zijn “Yorktown” in de wedstrijd zette, maar op de stand genoeg moois achterliet, zoals de “Hood”, de “Prince of Wales” en de “Scharnhorst”.

image 2018 02 17 3

image 2018 02 17 4

image 2018 02 17 5

image 2018 02 17 6Ook Steven van Dijck liet zich niet onbetuigd met zijn “Bismarck” die een mooi paar vormde met de “Bismarck” van Jos. Maarten was er uiteraard ook, met zijn in aanbouw zijnde “Karel Doorman” en “Lütjens” destroyer (een variant van de Amerikaane Charles F. Adams-klasse) en verder wat kleinere korvetten. image 2018 02 17 9image 2018 02 17 10image 2018 02 17 8Rob van Basten had zijn slagschip “Ise” mee, ik had ook een “Ise” mee, maar dan de moderne helikoptercarrier-variant, waarvan een artikel in MIP 16-02 heeft gestaan. Erik Bosch zette ter plekke een Duitse Z-25 destroyer van Trumpeter losjes in elkaar. Gelukkig dat er niet zoveel wind stond. Han Roos had zijn “USS Arizona” mee.
Jos’ inbreng, behalve als coördinator, kon nu beperkt blijven tot de eerder genoemde “Bismarck” en zijn “USS Saratoga” carrier en wat kleinere schepen. Ik had, naast de “Ise” ook een échte carrier mee, de “USS Intrepid” tijdens de oorlog in Vietnam. De avond tevoren had ik een aantal vliegtuigen afgekregen én op het dek geplaatst (zelfs de vernis was nog een beetje “sticky”), de rest van de ruim 40 vliegtuigen tellende airwing volgt de komende weken.

image 2018 02 17 11

image 2018 02 17 12image 2018 02 17 13Ik had ook nog een kistje met wat destroyers en onderzeeërs mee, maar die bleef onder tafel staan.

Naast het bemannen van de stand was er ook ruim de tijd (omdat we met meer man waren) om over het terrein te lopen en wat noodzakelijke (nou, ja, min of meer dan toch) voorraad in te slaan. Zo stond aan het eind van de dag de stappenteller van mijn smartphone op 11.230 stappen, oftewel 8,5 kilometer.
Één van die stappen bracht mij bij het podium, waar ESM Coördinator Bruno Ghuijs de prijzen van die dag stond uit te reiken. Johan was er ook bij, die had zilver met zijn “Yorktown” gewonnen, image 2018 02 17 15maar plotseling hoorde ik de naam van SIG-Warships vallen bij de bekendmaking van de Best Group Display, oftewel de beste stand. Omdat ik nog niemand zag, besloot ik maar het podium op te stappen, maar gelukkig kwam Jos ook hijgend van de andere kant van de hal aangerend, zodat we toch nog samen het moment konden delen. Het is mooie bevestiging van Jos’ idee met de opzet met de “duploblokken”, en een mooie opsteker voor alle betrokkenen bij de stand. De prijs werd nl. niet alleen gegeven voor de stand zelf, maar ook om onze interactie met het vraagstellende publiek. Zo kwam er een leuk einde aan wat altijd al een topdag is.

image 2018 02 17 16

image 2018 02 17 17Ook alle lof aan de organisatie van de ESM, het is toch altijd een hele toer dit voor elkaar te krijgen!         

Walter Sonderman