Auteur: Walter Sonderman
De Flanders Contest staat al jaren op de agenda van SIG Warships 1/350. Georganiseerd door de IPMS Antwerpen, is de Contest ook al jaren een begrip in modelbouwland. Fabrikanten van materialen op modelgebouw-gebied bieden hun waar aan, al dan niet professionele handelaren bieden vaak oude dozen aan (soms erg oud) voor ook erg weinig geld. Op één van mijn “patrouilles” zag ik weer de kits waarmee ik mijn modelbouw carriére was begonnen, de bekende zakjes uit de Series 1 van Airfix, de dozen van Aurora, waarvan nog steeds de tekening op de doos aanmerkelijk veel beter is dan wat erin zit. Zo stond ik even met een Aurora-doos van een C-119 Boxcar in mijn handen, die ik vroeger fantastisch vond (al is een veel betere kit van Italeri in de echte 1/72 schaal op de markt, die van Aurora is 1/77). Ik ben echter niet voor niets lid van de SIG Warships….Een trip naar het verleden.
Ook worden de modernste kits aangeboden, al vond ik zelf het aanbod dit jaar wat minder. Als “vliegdekschepen-bouwer” had ik gehoopt op de “USS Kittyhawk” van Trumpeter, of de versie van Merit, die als “USS John F Kennedy” is uitgebracht, maar geen spoor van deze twee kits. Ik stelde me dus tevreden met een boek over de “USS Midway” (daar zou best wel eens een 1/350 kit van kunnen verschijnen) en wat materialen.
Jos Visser, de coördinator van SIG Warships 1/350, wist me dus weer zo gek te krijgen om om half 5 mijn wekker te zetten en me een uur later op te halen. Broer Ruud werd in Alkmaar opgehaald en zo tuften we op ons gemak in de Mercedes van Jos naar Hoboken in Antwerpen, waar het Don Bosco Technisch Instituut is gevestigd.
We zaten wederom in hal E, waar bleek dat de bestelde 4 meter naar 3 meter was teruggebracht, wat in de praktijk 2.40 meter bleek te zijn. Nadat we de deur hadden gesloten, draaiden we een van de tafels, waardoor we toch een aardige stand konden opzetten, omdat het standmateriaal van Jos nou eenmaal wat meer ruimte creeërt per meter. We hadden gelukkig niet te veel mee, Jos had z’n “Saratoga”, “Bismarck” en “Missouri” bij zich, ik had mijn “Intrepid” thuis gelaten en de moderne “Ise”, een helikopter-destroyer van de Hyūga-klasse meegenomen. Daar komt overigens binnenkort een artikeltje van in de MIP. Werner voegde daar één van zijn U-boote aan toe, én zijn schitterende diorama van een “Buckley”-klasse DE (destroyer escort) in volle zee. Via Werner had Johan zich aangemeld, en die pakte uit met een hele mooie HMS “Prince of Wales” (Tamiya) en de USS “Yorktown” (Trumpeter) van de Essex-klasse. Steven had zijn Tamiya “Bismarck” in de wedstrijd gezet.
Als IPMS waren we trouwens goed vertegenwoordigd, onze collega’s van IPMS Regio Midden met o.m. Huub van Dijk, Joop Ruijzendaal, Erik Bosch en Chris v. Ravensteijn stonden tegenover ons, Naval Models/SIG Schepen met Seraya Prudon en Jaap en Michiel Woort zaten in de andere hal. Zoals altijd werden er regelmatig over en weer bezoekjes gebracht. Zo’n gesprekje bracht me in de wedstrijdhal, waar Michiel zich ietwat verwilderd afvroeg of hij zijn eigen schepen in de wedstrijd wel kon scoren. Bij mijn entree klaarde hij zichtbaar op en klonk het luid “ziezo, opgelost”, waarop hij zijn scoreformulier in mijn handen drukte en ik voor het eerst een wedstrijd kon jureren. Maarten, iets later binnengekomen, was eenzelfde lot beschoren, al had hij het natuurlijk al vaker gedaan. Nu is het natuurlijk wel zo, dat de scheeps-modelwereld redelijk klein is….van vrijwel alle modellen wist ik wel van wie die waren…. Evengoed leuk om eens te doen en ook eens belangwekkend rond te paraderen. Van Michiel kreeg ik ook zijn consumptiebon, de twee consumptiebonnen van de dankbare organisatie kon ik natuurlijk niet weigeren. Twee Koninkjes maakten de middag nog leuker.
Bij het turven van de vraag “zeg, hoe maken jullie die zee?” kwamen we dit keer niet zo ver. De meest gestelde vraag was nu over de glazen overkappingen van Jos, die hij zelf maakt. Het blijft toch verbazen, dat er niet wordt gevraagd hoe we die foto-ets railing erop krijgen of hoe rigging wordt aangebracht. Ik opperde dat we maar eens een schip met foto-ets in elkaar moeten zetten zonder e.e.a. te verven, want dan blijkt hoevéél foto-ets schepen soms hebben.
Naast het bemannen van onze stand was er tijd genoeg om de andere hallen te bezoeken, om de wedstrijdinschrijvingen te bekijken en naar goedkoop aangeboden kits op zoek te gaan. Zoals al vermeld, het aanbod was wat mij aangaat wat minder, ook leken me de bezoekersaantallen wat minder, maar over aanloop hadden wij niets te klagen. Allemaal blije mensen die nu weten hoe de glazen kappen of de zeeën worden gemaakt.
Niettemin is de Flanders Contest een uitstekend georganiseerd evenement, een blijvertje op de agenda van de SIG Warships 1/350. Rond 4 uur werd de terugrit begonnen, met het gebruikelijke bezoekje aan een Mac onderweg als smaakvolle en calorierijke afsluiting van de dag.