Auteur: Walter Sonderman
Het zal duidelijk zijn wat ik met de aanhef bedoel: in het jaar dat we zijn geteisterd door de maatregelen naar aanleiding van het Corona-virus (ik heb geen berichten van besmettingen in onze SIG gehoord) zou er niet zoveel te melden moeten zijn.
Immers, sinds januari 2020, onze laatste bijeenkomst bij Rob in Zwolle, gebeurde er van alles waardoor bijeenkomsten thuis simpelweg niet mogelijk waren. In september hadden we dan nog wel een gezamenlijke Regio Noord-Holland/Alkmaar e.o. bijeenkomst in een sportkantine in Purmerend, en dat was het dan wel.
Maar, zoals bij andere SIG’s en Regio’s, er waren nog wel digitale mogelijkheden. Naast mailuitwisselingen is er op initiatief van Erik een appgroepje opgericht, waarmee er toch wat uitwisseling van projecten en ideeën, én foto’s van vorderingen mogelijk was. Het ís natuurlijk niet helemaal hetzelfde, maar in elk geval was het mogelijk om contact te houden met de “SIG-community”.
Zo meldde Erik dat hij het plan heeft om het amfibische aanvalsschip USS Iwo Jima LHD-7 van MRC/Gallery te gaan bouwen: een mooie kit. Ik heb hem namelijk ook in de USS Wasp-uitvoering, waarvan ik reeds decals etc. voor de USS Essex (LHD-2) heb. Erik heeft heel veel informatie verzameld, die nu alleen nog in plastic moet worden overgedragen. Dat is wel eens het probleem met zoveel informatie, waar moet je in hemelsnaam beginnen?
Gerard liet de vorderingen en de afbouw van zijn Tamiya USS Fletcher zien, met foto-ets van Eduard. Tevens toonde hij de Academy USS Indianapolis, compleet met foto-ets én een houtfineer-dek. Zelf ben ik niet zo gek op die dekken (ik heb er een bij de detailset voor de USS Salem), maar Gerard vertelde uitgebreid van zijn techniek om het dek erop te zetten. 
Jos toonde namelijk zijn vorderingen aan de USS Langley CV-1 van Trumpeter, het eerste vliegkampschip van de US Navy. Het model is in principe bouwbaar voor iets minder gevorderden doordat er plastic onderdelen voor de dragers van het dek in de doos aanwezig zijn, maar het wordt een iets ander verhaal als je gebruik maakt van de foto-ets set, waarin die dragers ook zijn opgenomen. En die set bevat ook een mooi, houten vliegdek. Ik volg met belangstelling zijn vorderingen daarmee…. Jos was al begonnen die metalen dragers te solderen. Dat geeft dan echt een andere dimensie aan modelbouwen en aan het begrip “Plastic” in de naam IPMS…
Tony toonde ook zijn versie van de USS Indianapolis in aanbouw. Mooi in de verf én met verwering, wat gelijk een interressante discussie deed ontstaan. Wanneer doe je dan het foto-ets? Hoe doe je dat dan? Hoe zorg je ervoor dat je mooie verfwerk niet wordt beschadigd? Is het niet handiger dat vóór het verfwerk te doen? Diverse methoden passeerden de WhatsApp-revue.
Via het mail-kanaal meldde Michiel dat de O-21 onderzeeboot van de Nederlandse Marine bijna bij Naval Models beschikbaar is.
Evert-Jan vordert langzaam met zijn scratchbuilt Hood en was nu op zoek naar plastic sprue om de corticinene strips die op de dekken van de Hood liggen na te bootsen.
Ed kon zijn scratchbuilt HMS Kent gereed melden.
Zelf kon ik, na de USS Boston die een aantal pagina’s in de eerste MIP van 2021 gaat sieren, ook de Naval Models Hr.Ms. Rotterdam gereed melden. Een kunstharskit die, net zoals de kruiser De Ruyter die ik vorig jaar had gebouwd, nogal veel vergt van het doorzettingsvermogen van een modelbouwer. Twee modellen (en dan nog niet eens de meest eenvoudige) in één jaar: het is lang geleden dat me dat gelukt is. Corona heeft namelijk toch wel een positief effect op de tijd: ik mis de drie dagelijkse uren in de file naar Amsterdam niet echt.
Na deze Hr. Ms. Rotterdam ben ik gestart met de HMS Coventry, de destroyer die in 1982 tijdens de Falkland-oorlog verloren ging.
Ik laat verder de foto’s bij dit artikel voor zich spreken: ik had graag willen eindigen met woorden over broodjes, soep en frisdrank en gezellige gesprekken, maar ja, hé….