image 2015 06 16Verslag SIG Warships 1/350 9 mei 2015

Drie maanden na de eerste SIG Warhips-bijeenkomst in 2015 was er weer een, ditmaal bij ondergetekende. Waren er in februari nog dertien man, nu was de opkomst wat geringer, maar niet minder interessant. Rob van Basten kwam helemaal uit Den Haag na een bus- en treinreis, die hem ettelijke uren had gekost. Het tekent de passie van Rob, die behalve de gastheer ook Peter Rozendal, Maarten Schönfeld, Michiel Woort, Seraya Prudon en Jos Visser ontmoette. Een speciale gast hadden we in de persoon van Han Roos, de coördinator van de regio West-Friesland.

Han had namelijk zijn eerste schip opgeleverd, en wat voor één: het Russische slagschip “Gangut” met de vier drieling-geschutstorens van 30.5 cm is en blijft een vreemde eend in de bijt. Revell (het origineel is overigens van Zvezda) had er een mooie kit van gemaakt, en deze was door Han goed gebouwd en voorzien van railing. Zelfs voor ervaren scheepsbouwers nooit een “walk in the park”, maar voor Han echt een “first,” en hij had zich er niet zomaar van afgemaakt.

Maarten had vanuit België verreweg het grootste smaldeel meegebracht. Meest opvallend was de “USS North Carolina” van Trumpeter. Het was Maarten door een virtuele wandeling over het schip opgevallen, dat de eerste verdieping boven het hoofddek met ruim 9 mm nogal te hoog zat en dat daardoor de patrijspoorten op ruim twee meter boven het hoofddek zitten. Omdat de opbouw meegegoten is met het hoofddek leek dit nog niet zo heel eenvoudig om op te lossen, maar Maarten zou Maarten niet zijn, als hij niet de complete doos die de bovenbouw vormt eraf zou halen... Verder had hij uiteraard de nodige wijzingen in boeg en geschutstorens aangebracht. Verder had Maarten een aantal Amerikaanse onderzeeërs mee waaronder een “USS Ohio” met de juiste schroeven, die in een kleine oplage vervaardigd zullen worden. Ik heb er maar gelijk drie besteld, want ik heb drie Ohio’s… Verder had hij onder andere de “USS Jimmy Carter” mee, een schip uit de “Seawolf”-klasse, maar dan wel met een veel langere romp.

Jos had de “USS Southerland” mee, een “Gearing”-klasse destroyer van Dragon. Ik bouw gelijk met Jos de “USS Frank Knox” als gezamenlijk project. Jos doet de WO2-versie, ikzelf natuurlijk een naoorlogse versie in een totaal ander kleurenschema en met behoorlijke aanpassingen in de bewapening en masten. Men zegt wel eens, dat Dragon soms tegen “overdesign” aanzit, met vele, piepkleine details, en dus eigenlijk alleen geschikt is voor ervaren modelbouwers. Dat is wel enigszins zo, zeker als je de uitgebreide foto-ets set van Gold Medals gebruikt, maar feit blijft wel, dat de eindresultaten fantastisch zijn.

Verder waren er veel boeken om kennis uit te halen óf te bekritiseren, en werd een bijna verplicht bezoek gebracht aan de hobbyzolder. Als soms vrijgezel kan ik beide kamers op die zolder gebruiken, dus heeft Jos aan de ene kant een grote vitrinekast gebouwd (waar zowel de 1/350 “Enterprise” als de “Eisenhower” -beide rond de meter lang- elk hun eigen plank hebben, en waar nog ruimte is voor twee of drie andere carriers… probeer dat maar eens in een vitrine van ons bekende Zweedse warenhuis…).

image 2015 06 20bimage 2015 06 20cTevens heb ik daar ruimte voor spuitwerk gecreëerd, zodat de andere kamer puur voor bouw en de rest van de hobby gebruikt kan worden. En gesloten kan blijven, want de enige vrouwen die met me samen mogen wonen hebben de namen Tijgertje en Mitzy en bezitten elk vier pootjes met klauwen.

Zo rond zessen vertrok iedereen weer huiswaarts en kon ik even uitpuffen. Als gastheer met koffie, fris, broodjes, koek, chips en nootjes rondlopen is tamelijk vermoeiend. Het buitenschilderwerk waarmee ik die week bezig was hielp daar ongetwijfeld ook aan mee, maar een gezellige middag met modelbouwvrienden laat ik nooit voorbij gaan.

Walter Sonderman