Dit was eigenlijk de tweede SIG Warships-bijeenkomst van 2017, maar de eerste, bij SIG-coördinator Jos thuis hadden we gebruikt om wat foto’s te maken voor de banner van onze SIG, die voortaan onze stand op de ESM, de EME, Flanders en waar we ook maar naar toegaan zal sieren. Weinig te verslaan dus, behalve dat Jos van beneden naar boven en weer naar beneden bleef lopen om modellen te halen (en weer terug te brengen, uiteraard), terwijl de overigen rustig zaten te genieten van de kaasjes en de worstjes en de drankjes tot het hun beurt was om op de kiek te gaan.
Tijdens een gesprek met Chris van Ravesteijn, de coördinator van de SIG Schepen, bleek die door uiteenlopende redenen wat moeite te hebben om de leden van die SIG bij elkaar te krijgen, dus besloten we een gezamenlijke bijeenkomst te doen bij Chris thuis, in Waddinxveen.
Zodoende sierden niet alleen “onze” grijze moderne oorlogsbodems de tafel(s) bij Chris en zijn vriendin, maar ook sierlijke en kleurrijke zeilschepen van lang geleden, toen de schepen van hout en de mannen van staal waren. De Wappen von Hamburg en de HMS Prince zijn oude kits van respectievelijk Revell en Airfix, maar schitterend gebouwd door Arend van der Giessen. 
Met Arend is ook het enige “reguliere” lid van de SIG-Schepen genoemd, want Maarten Schönfeld, Rob van Basten en Chris zijn ook lid van de SIG Warships. Met Ed Oosterlaken, Tony Visker, Joop Ruizendaal, Jos en ik als “reguliere” leden van de laatste waren we dus maar met negen man aanwezig. Te laag voor twee SIGs die toch bij elkaar ruim 40 leden zouden moeten tellen, maar zo gaat dat soms.
Maar goed, het gaat om de mensen en de schepen die er wel waren. Naast de twee eerder genoemde oorlogsbodems uit 1670 van Arend voorzag Ed in schepen van ruim 200 jaar later, de Eerste Wereldoorlog. De onderzeeërs K13 en M1 waren afgevaardigd, alsmede het Russische slagschip Marat, waarvan een bouwverslag binnenkort in een MIP zal verschijnen. 
Bij die K13 hoort een verhaal: de HMS K13 was een door stoomturbines aangedreven K-klasse onderzeeboot. Er waren dan ook twee schoorstenen op het hoofddek geplaatst. Het schip had een korte carriére: tewatergelaten op 11 november 1916 zonk het schip op 29 januari 1917 toen zowel ventilatiegaten als het luik van de machinekamer waren opengelaten terwijl waarschuwinglichten in de controlekamer deze als gesloten meldden. De K13 werd gelicht en werd opnieuw in dienst gesteld als de K22. De K-boten hadden overigens allemaal een ongelukkige carriére wat deze klasse de bijnaam “Kalamity-class” opleverde.
Maarten had een aantal moderne onderzeeërs mee, alsmede de Duitse destroyer Lütjens, gebouwd uit de WEM-resin kit van de Charles F. Adams. Tevens waren er drie moderne zeeslepers te zien. Jos had natuurlijk de banner mee en zijn in aanbouw zijnde Fletchers-klasse destroyers, Rob pakte mooi uit met twee Russische schepen uit totaal verschillende periodes (de moderne kruiser Kirov en de oude pre-dreadnought Peresvet), en vooral met het mooi gebouwde model van het Nederlandse fregat Zeven Provincieën uit de Naval-models kit.
Zelf had ik vliegtuigen mee. Wat!?! Zijn we ook al samengegaan met een SIG Vliegtuigen? Welnee, ik ben nog steeds bezig met de carrier Intrepid, maar ik had geen zin om die weer mee te slepen (los van het feit, dat al dat gesleep met modellen soms niet erg goed is voor die modellen). Het schip zelf is al lang klaar, maar het bouwen van de 1/350 vliegtuigen kost, ik heb al vaker gezegd, minstens zoveel tijd als het schip zelf. Ik had de A-1 Skyraiders mee: modelletjes van 4 centimeter lang, maar bestaande uit 10 onderdelen en wel met zo’n 20 aparte decals erop. 
Verder had ik wat accessoires mee, zoals gedraaide metalen droptanks van SSN, voor de vliegtuigen van mijn USS Intrepid-project. Ook in 1/350 dus. Straks allemaal te zien op de ESM, dan is de Intreprid eindelijk gereed. Dan ben ik zelf er ook wel klaar mee, ik heb weer zin in een simpele out-of-box bouw. Hoewel, kan ik dat wel?
Chris leidde ons rond in zijn huis, waar hij niet zoals zovelen een modelbouwhoekje heeft. Nee, het huis ís zijn modelbouwhoekje. Vitrines overal, in de huiskamer, in de slaapkamers en uiteraard op zolder. Zowaar ontwaarde ik ergens tussen de vitrines nog een werkplekje. Je moet die dingen toch ergens in elkaar zetten en verven. Ook Chris lijdt aan een bekend modelbouwerssyndroom, het verzamelen van kits, nog verergerd door het feit dat hij zich niet alleen richt op schepen (waar onze SIGs toch voor bestaan), maar ook op vliegtuigen, auto’s, pantsermaterieel en dan alles op alle schalen. Volgens mij kan Chris, als hij al een en ander kwijt wil, de START in september helemaal op z’n eentje vullen. Waarschijnlijk die van volgend jaar ook en wellicht die van het jaar erop ook nog.
Na ons tegoed te hebben gedaan aan de cake, de nootjes en de chips en onze dorst hadden gelest vertrokken we allen weer huiswaarts. Dan ging gemakkelijker dan heenwaarts: mijn navigatie bleef volhouden dat we er al waren, terwijl we nog in een straat ervoor waren.
Walter Sonderman
